Jak się zachować kiedy jesteś świadkiem napadu padaczkowego?

Przede wszystkim należy zachować spokój.

• nie wolno zostawiać pacjenta samego;
• należy zapewnić bezpieczeństwo w czasie napadu, tzn. usunąć z otoczenia przedmioty, o które mógłby się uderzyć. Kiedy upadnie, przytrzymywać delikatnie głowę, aby nie dopuścić do jej urazów;
• ułóż pacjenta na boku, aby miał drożne drogi oddechowe, rozepnij kołnierzyk koszuli, pasek od spodni. Czasem z ust wydobywa się ślina lub piana, dzięki tej pozycji może ona się swobodnie wydobywać na zewnątrz;
• poczekaj aż skończy się atak, trwa on zazwyczaj do kilku minut. Po ataku chory może wydawać się zdezorientowany, wyczerpany, może również zasnąć. Kiedy będzie to możliwe, zapytaj jak możesz mu pomóc (np. kogo z rodziny zawiadomić o ataku). Wytłumacz spokojnie co się stało i pomóż mu usiąść w bezpiecznym miejscu aby mógł odpocząć;
• wezwij pogotowie i powiedz dokładnie co i gdzie się stało;
• w czasie ataku nie należy cucić chorego (np. przez klepanie po policzku, oblewanie wodą), szarpać, przenosić go, ani stosować siły;
• nie należy podawać nic do picia ani wkładać do ust. Może do spowodować zadławienie lub urazy w obrębie jamy ustnej.

Leczenie i rokowanie

Ustalenie leczenia farmakologicznego jest dosyć skomplikowane i musi być poprzedzone szczegółową diagnostyką. Przede wszystkim należy ustalić rozpoznanie padaczki i jej rodzaju. Wykonywane są również badania neurologiczne (EEG), obrazowe (CT, MRI) a czasem także psychologiczne. Najlepiej jest, jeśli uda się ustalić lecenie jednym lekiem (monoterapia), który działa najbardziej skutecznie na dany typ napadów. Leczenie padaczki powinno być kontynuowane przez co najmniej 2-3 lata. Jeżeli w tym czasie nie pojawią się żadne napady, można powoli zmniejszać dawkę leku, aż do całkowitego odstawienia.

U części pacjentów, nawet pomimo adekwatnego leczenia farmakologicznego, nie udaje się opanować objawów. W tej grupie pacjentów skuteczne może okazać się leczenie operacyjne.