Przewidzieć i zapobiegać, czyli kilka słów o czynnikach ryzyka

Nie zawsze udaje się zapobiec depresji, czasem nawet rozwija się ona u kobiet objętych szczególną troską. Można jednak podać kilka przyczyn których wystąpienie zwiększa ryzyko rozwinięcia się depresji po porodzie. Należy do nich między innymi: ciąża niechciana, ciąża zagrożona ryzykiem poronienia, trudny poród, choroba dziecka, wcześniej występujące u matki problemy psychiczne (przebyta depresja, nerwica, zaburzenia lękowe), porzucenie przez partnera, nadmierne wymagania i idealizujące postawy otoczenia, („z pewnością będziesz świetną matką”, „będziesz idealną matką”), konflikty rodzinne, duża wrażliwość na ból, trudności ekonomiczne.

Ryzyko zwiększa się dodatkowo jeśli tych czynników jest kilka jednocześnie. U kobiet zagrożonych wystąpieniem depresji poporodowej z powodzeniem można stosować oddziaływania terapeutyczne. Pozytywnie wpływają także grupy wsparcia oraz portale społecznościowe (umożliwiają wymianę doświadczeń, anonimowe opowiedzenie o problemie).

Jak leczyć by nie szkodzić? Czyli jakie formy leczenia może stosować kobieta po porodzie

W ciężkich postaciach depresji gdy zagrożone jest życie matki lub dziecka, lub gdy matka nie jest w stanie aktywnie żyć, konieczna jest opieka psychiatryczna. Psychiatra jeśli zaistnieje taka potrzeba zaleci lek przeciwdepresyjny dostosowany do konkretnej osoby. Większość leków przenika do mleka matki, przez ten czas kobieta nie będzie mogła karmić piersią. Optymalnym jest jednoczesne zastosowanie psychoterapii. Psychoterapia daje możliwość zagłębienia się w problem, nazwania trudności, poskromienia lęków.

W lżejszych postaciach depresji możliwe jest zastosowanie jedynie oddziaływania terapeutycznego. O tym zawsze decyduje lekarz w porozumieniu z pacjentką. Duży nacisk kładzie się także na edukację rodziny i angażowanie jej do współpracy.

Warto pamiętać, że pogodna i spełniona matka jest gwarantem prawidłowego rozwoju psychicznego i fizycznego dziecka.