Cały czas w pogoni. Z teczką pełną dokumentów, z plecakiem wypchanym książkami, torebką pękającą od rachunków. Od przystanku do domu, od domu do pracy. W stałym ruchu, zabieganiu, zgiełku.

Tak przeważnie wygląda dzień współczesnego człowieka. Człowieka "od do", na akord, zmęczonego i sfrustrowanego ciągłym wyścigiem po torze zwanym życiem. Nic dziwnego zatem, że tęsknimy do chwili spokoju, do momentu wytchnienia od wielu spraw, choć coraz trudniej jest nam go odnaleźć. Być może także dlatego, a może przede wszystkim dlatego, że nie znajdujemy go w sobie.

Spokój może wyłaniać się z ciszy, z muzyki, z gwarnego towarzystwa, którym się otaczamy, z pustelni lasu lub hałasu miasta. Spokój wewnętrzny, stan równowagi między tym czego doświadczamy, a co staje się naszym wyborem. Stabilna kładka między nami, a rzeczywistością w której istniejemy.

Czym jest spokój?

O spokoju mówimy wtedy, gdy pragniemy się wyciszyć, oderwać od problemów, od miejsca do którego przyrośliśmy, od przyziemnych "banałów". Często mylimy spokój z: ciszą, z wypoczynkiem, relaksem, ucieczką. Spokój tymczasem jest stanem równowagi na poziomie przeżywania, jest poczuciem wyboru w każdej sytuacji, której doświadczamy. Spokój jest stanem, który możemy zabrać do samochodu w męczącą podróż, do zatłoczonego tramwaju, do pracy lub z dziećmi na plac zabaw. Spokój jest rodzajem wolności.