Seksualność człowieka jest obszarem życia, na który wpływ ma ogromna ilość czynników: od biologicznych zaczynając, przez psychologiczne, społeczne, ekonomiczne i kulturowe. Istotne znaczenie zatem mają tutaj nie tylko budowa i czynność narządów płciowych, gospodarka hormonalna oraz stan układu nerwowego, ale także jakość relacji partnerskich, warunki społeczno-ekonomiczne oraz normy kulturowe.

Coś z prawdy zawiera w sobie kolokwialne stwierdzenie, że w łóżku zaczyna wiać chłodem, gdy „ona nie chce lub on nie może”. W dużym uproszczeniu pokazuje to bowiem, z jakiej natury problemami zgłaszają się do seksuologa pacjenci obu płci (kobiety częściej z powodu braku lub osłabienia pożądania, mężczyźni zaś z powodu zaburzeń erekcji).

Klasyka gatunku, czyli fizjologia

W sypialni dowolność formy, praktyk, odgrywanych ról i zaspokajanych potrzeb jest tak duża, jak wiele jest ludzi. Jest to zdaje się najmocniej zindywidualizowana i zróżnicowana sfera działań. Niezależnie od tego reakcja seksualna ma pewne stałe składowe, do których należą:

• pożądanie - to moment, w którym rodzą się fantazje erotyczne oraz pragnienie zbliżenia fizycznego. W dużej mierze zależy od motywacji, osobowości, siły popędów;
• podniecenie - świadome reakcje psychiczne łączą się z nieświadomymi reakcjami organizmu (wzrostem ciśnienia tętniczego krwi, wydzielaniem hormonów, przekrwieniem narządów płciowych);
• orgazm - następuje spiętrzenie przyjemności z jej gwałtownym rozładowaniem;
• odprężenie - towarzyszy mu rozluźnienie, zadowolenie (mężczyźni po tej fazie są przez jakiś czas niezdolni do ponownego orgazmu).

Osłabienie lub zaburzenie reakcji seksualnej w którejkolwiek z jej faz objawia się dysfunkcjami seksualnymi. Zaburzenia te obniżają jakość kontaktów erotycznych, wpływają na komfort życia oraz przebieg związków.