Zaburzenia dysocjacyjne a problemy z pamięcią

Szczególnym typem zaburzeń psychicznych, w których bardzo mocno zarysowane są problemy dotyczące pamięci, są zaburzenia dysocjacyjne. Pojawiają się one w związku z trudnymi do zaakceptowania urazami psychicznymi – zostają one przy użyciu mechanizmów dysocjacji (rozdzielenia) zepchnięte bardzo głęboko i oddzielone od sfery emocjonalnej. Równocześnie z zaburzeniami pamięci współistnieją zaburzenia świadomości, poczucia tożsamości i oceny rzeczywistości. Do najważniejszych należą: amnezja dysocjacyjna oraz fuga dysocjacyjna.

Amnezja dysocjacyjna charakteryzuje się niemożnością przypomnienia istotnych informacji na temat trudnego doświadczenia, traumatycznego zdarzenia lub dotyczących własnej osoby przy niezaburzonej zdolności zapamiętywania świeżego materiału. W przypadku tejże należy zawsze przeprowadzić zestaw badań biochemicznych krwi oraz badań obrazowych, w celu wykluczenia procesu chorobowego toczącego się w obrębie układu nerwowego.

Fuga dysocjacyjna to zaś nagłe wyprawy z dala od domu, często wielokilometrowe, którym towarzyszy niemożność odtworzenia informacji na temat własnej osoby (nazwiska, adresu zamieszkania, zawodu), nierzadko z przyjęciem zupełnie nowej tożsamości. Trwa zwykle krótko, ulega samoistnej remisji, związana jest urazami emocjonalnymi.

Zaburzenia pamięci stanowią niejednorodną grupę schorzeń z pogranicza wielu dziedzin - chorób wewnętrznych, geriatrii, psychiatrii, neurologii. Mogą występować jako objaw wpisany w szerszy obraz chorobowy, bądź pojawiać się samoistnie. Każdorazowo wymagają szczegółowej diagnostyki lekarskiej.