Leczenie manii

Do opanowywania epizodów maniakalnych o gwałtownym przebiegu (gdy pacjent zagraża sobie lub otoczeniu) służą beznzodiazepiny (klonazepam, lorazepam) oraz leki przeciwpsychotyczne (haloperidol, chloropromazyna, risperidon, kwetiapina). Leczenie odbywa się w warunkach szpitalnych, w optymalnym dla pacjenta bezpiecznym otoczeniu (nierzadko przyjęcie na oddział odbywa się bez zgody pacjenta - są to jednak wybrane, szczególne warunki normowane przepisami prawnymi). W przypadku opornych na leczenie farmakologiczne manii z towarzyszącymi objawami psychotycznymi, lekarz może rozważać zabieg elektrowstrząsów (zabieg ten cechuje duża, około 80% skuteczność w tym przypadku).

Do profilaktyki nawrotów manii (a zatem do leczenia przewlekłego) służą leki stabilizujące nastrój: lit (szczególnie cenny w leczeniu manii z nastrojem podwyższonym), karbamazpeina (skuteczna w leczeniu manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej) oraz walproinian (skuteczny w leczeniu manii drażliwej). Należy pamiętać, że mimo poprawy nastroju nie wolno odstawiać leków – może być to przyczyną nawrotu objawów.

Ogromne znaczenie dla przebiegu leczenia ma wsparcie ze strony najbliższych, a w perspektywie odległej również odpowiednia psychoedukacja pacjenta oraz jego rodziny.