Uwaga! Jeśli jest się świadkiem czyjegoś napadu paniki, odpowiednim postępowaniem będzie próba uspokojenia osoby poprzez łagodny ton, zapewnianie, że wokół nie ma zagrożenia. W przypadku hiperwentylacji (osoba ma przyspieszony oddech, towarzyszy jej duży niepokój, palce dłoni są przykurczone, często zgłasza uczucie duszności) można do ust tej osoby, na kilka minut przystawić wlot papierowej torebki i prosić o nadmuchiwanie i wdychanie z niej powietrza (zapobiega to wypłukaniu dwutlenku węgla, odpowiedzialnego za regulację krążenia mózgowego). Poprawa powinna być widoczna po kilku minutach, w przeciwnym razie należy wezwać fachową pomoc.

Fobia społeczna czyli lęk przed oceną

Fobia społeczna jest szczególnym rodzajem lęku, który ujawnia się w sytuacjach narażenia na ocenę innych osób lub kontakt z obcymi. Może przyjmować postać obawy przed publicznymi wystąpieniami, bądź przed korzystaniem z miejsc ogólnodostępnych (toalety, stołówki). Z sytuacjami tymi wiąże się przykre wrażenie utraty kontroli nad własnym postępowaniem (ośmieszeniem się, poniżeniem, okazaniem lęku). U osoby cierpiącej na fobię społeczną, w momentach narażenia pojawiają się nieprzyjemne reakcje somatyczne: drżenie rąk i nóg, nadmierne pocenie się, zaczerwienienie skóry twarzy, które z czasem powodują wykształcenie się mechanizmu unikania wszelkich konfrontacji z przedmiotami lęku. Mechanizm unikania może spowodować znaczne ograniczenie aktywności danej osoby. Fobia społeczna może ujawnić się już w dzieciństwie. O dzieciach cierpiących na ten typ zaburzenia lękowego zwykło się mówić, że są bardziej nieśmiałe, ciche i spokojne niż ich rówieśnicy.