Czym zajmuje się psychoterapia?

Psychoterapia ma zastosowanie w leczeniu zaburzeń psychicznych (np. zaburzeń nerwicowych, zaburzeń afektywnych, zaburzeń osobowości) oraz zaburzeń somatycznych, w mechanizmie powstawania których istotnym staje się czynnik psychospołeczny (np. zaburzenia czynnościowe jelit, przewlekłe zespoły bólowe, niepłodność itd.). Co jednak kryje się pod terminem "zaburzenia"? Jest kilka kryteriów w oparciu o które, można określić czym są zaburzenia psychiczne. Są to min. kryteria statystyczne, definiowane jako odstępstwo od średniej statystycznej w populacji (czyli można zakładać, że większość osób populacji nie cierpi z powodu znacznie obniżonego nastroju, tak jak osoba chora na depresję), kryteria odstępstwa od normy – definiowane jako brak oczekiwanych sposobów zachowań (oczekiwanym sposobem zachowania np. będzie konfrontacja z obiektem lęku np. omiecenie ściany z pająków – nie zaś napad lęku z nasiloną reakcją organizmu); bądź kryteria choroby psychicznej - które zakładają istnienie zespołu charakterystycznych objawów. Trzeba mieć jednak świadomość, że norma podlega wielu czynnikom i zmienia się w czasie. To co dziś uważamy za odstępstwo od niej, czyli zaburzenie, w przyszłości może mieścić się w jej granicach.

Psychoterapia jest procesem wieloetapowym, rozciągniętym w czasie. W początkowych etapach następuje przygotowanie do psychoterapii oraz uzgodnienie wstępnych założeń. Następnie stawiana jest diagnoza, rozbudowywana relacja terapeutyczna oraz podpisywany kontrakt terapeutyczny. Wreszcie wdrażane są charakterystyczne dla danego założenia terapeutycznego metody. Końcowy moment obejmuje utrwalenie zmiany oraz zakończenie kontraktu.