Związek dwojga zaangażowanych ludzi nigdy nie przypomina sielskiego krajobrazu płaskiej równiny. Podczas wspólnej wędrówki przez życie trzeba pokonać niejedno wzniesienie i stanąć nad niejedną przepaścią - warto więc się na to przygotować.

Mówi się, że partnerzy w związku tworzą jedność, nie oznacza to wszakże, że pozbywają się swoich indywidualności. Na styku dwóch różnych osobowości ma prawo dochodzić do wyładowań i tarć. Nad ich przyczynami oraz pozytywnymi i negatywnymi aspektami postaramy się zastanowić w poniższym artykule.

Gdy opada romantyczna kurtyna

Każdy związek zaczyna się od tzw. fazy romantycznych uniesień. To okres wzajemnej fascynacji, adoracji, erotycznych pragnień i spełnień. Jest on potrzebny po to, aby ludzie mogli się ku sobie zbliżyć i otworzyć na bliską obecność kogoś w ich życiu. Trzeba być jednak świadomym, że nie trwa on stale i najpewniej minie po różnym czasie. Co wtedy? Przygotowani na tę zmianę partnerzy, będą w stanie pogodzić się z tym, że fajerwerki wielkich emocji znikają, a pojawia się nierzadko szara rzeczywistość. W tej codzienności partner objawia się nam już w nieco bardziej ostrym świetle. Dostrzegamy jego wady, odmienne stanowiska, różniące nas potrzeby. I nie dzieje się to za sprawą nagłej, gwałtownej przemiany, a dzięki temu, że zza szalejących hormonów wyłania się krytycyzm. Etap ten jest niezwykle ważną próbą dla dwojga bliskich sobie osób. To właśnie w tym momencie rozpoczyna się nauka dialogu, ustalania potrzeb, wspólnych celów, dzielenia trosk i nazywania emocji. Pojawia się definicja związku, określane są jego granice oraz cele do realizacji w przyszłości. Partnerzy otwarcie dyskutując na te tematy, zakładają długoterminową lokatę zaufania, z której będą mogli korzystać w przyszłości.