Objawy uboczne – na co należy zwrócić uwagę

Nie ma leku, który nie byłby zdolny wywołać w organizmie niepożądanej reakcji. Nawet najczęściej stosowany lek przez pacjentów, czyli kwas acetylosalicylowy, może przyczynić się do dolegliwości ze strony układu pokarmowego, a w szczególnych przypadkach powodować chorobę wrzodową żołądka. Korzyść jednak z jego stosowania jest nie do przecenienia! Podobnie jest z lekami przeciwpsychotycznymi. One także mogą powodować nieprzyjemne skutki uboczne, szczególnie na początku leczenia, o czym pacjent powinien być zawsze poinformowany. Te dolegliwości zazwyczaj nie mają nasilonego charakteru i mijają po pewnym czasie trwania kuracji – tylko w szczególnych przypadkach są groźne dla życia. Aby choroba weszła w okres remisji (wyciszenia objawów), konieczne jest systematyczne przyjmowanie leków (najczęściej z równocześnie prowadzoną psychoterapią), w czym szczególnie wspierać powinna pacjenta rodzina.

Niepożądane reakcje jakie mogą pojawić się u pacjenta zażywającego neuroleptyki to: senność, sztywność mięśni, zawroty głowy, drżenia mięśniowe, późne dyskinezy (czyli mimowolnie ruchy języka, stóp, rąk, które pojawiają się po dłuższym stosowaniu leków), zaburzenia widzenia (szczególnie nieostre widzenie), przyrost masy ciała, sztywność mięśni, odczyny skórne posłoneczne (niektóre preparaty uczulają na słońce, przy ekspozycji mogą pojawić się wysypki), niepokój wewnętrzny zmuszający pacjenta do ciągłego ruchu (czyli akatyzja).

Części z nich pacjent może uniknąć stosując proste, zapobiegawcze metody. Zawroty głowy można złagodzić, jeśli chory nie unosi się z łóżka gwałtownie, lecz przez chwilę siedzi spokojnie, a później powoli wstaje. W sztywności mięśniowej pomocne mogą okazać się ćwiczenia izometryczne (polegają na napinaniu mięśni bez ich rozciągania), a w przypadku odczynów skórnych - kremy z wysokimi filtrami.

Na każdym etapie leczenia warto zadawać lekarzowi pytania dotyczące działania leku, zgłaszać obecność efektów ubocznych oraz stopień ich uciążliwości (czy nasiliły się w czasie, czy też zmniejszyły, jaką trudność sprawiają w codziennej aktywności itd.). Takie usprawnienie komunikacji między lekarzem, pacjentem i jego rodziną wpływa pozytywnie na proces leczenia. Niezwykle ważnym jest aby pacjent, gdy tylko poczuje się lepiej, nie redukował dawki, ani nie odstawiał leku, gdyż może to grozić nawrotem choroby.