Psychiatria


autor:  Lek. Karolina Grządziel
kategoria:  Psychiatria

Każdy, zapewne chociaż raz w życiu, widział czyjąś paniczną reakcję na widok myszy, pająka, krwi lub igły do robienia zastrzyków. Kiedy podobne lęki dopadają nas samych, zaczynamy się zastanawiać nad ich przyczyną i sposobem radzenia sobie. Nie domyślamy się nawet, że mamy do czynienia z fobią specyficzną.

Fobia specyficzna polega na doznawaniu irracjonalnego lęku (czyli lęku nie wynikającego z realnego zagrożenia) w zetknięciu (lub tylko przez wyobrażenie) z określoną sytuacją, przedmiotem, zwierzęciem itp. Przez dwie uniwersalne klasyfikacje zaburzeń psychicznych, którymi posługują się psychiatrzy jest różnie klasyfikowana. Przez ICD-10 do zaburzeń nerwicowych, a przez DSM-IV do zaburzeń lękowych.

Ilość bodźców jakie mogą wywoływać lęk jest ogromna. Mogą to być elementy środowiska nieożywionego (wiatr, woda, burza, słońce), zwierzęta (np. gryzonie, owady, gady- szczególnie węże), choroby, operacje, drobne zabiegi (np. pobieranie krwi do badania), szczególne sytuacje (lot samolotem, przejazd windą itd.). Reakcja lękowa w fobiach bywa tak silna, że poza przykrymi doznaniami somatycznymi pojawia się także reakcja ucieczki oraz reakcja unikania - co może znacznie utrudnić prawidłową aktywność.

Lęk lękowi nierówny czyli kiedy rozpoznajemy fobię specyficzną

Przestrach jaki nam towarzyszy w nieoczekiwanych sytuacjach lub odruch wstrętu, gdy po skórze przepełznie nam pająk, nie oznaczają jeszcze, że powinniśmy podejrzewać u siebie fobię. Wręcz przeciwnie, są to reakcje prawidłowe, które nie spełniają kryteriów zaburzenia. O fobii mówimy dopiero wtedy gdy:

  • przesadnie obawiamy się jakiejś sytuacji (obiektu);
  • w kontakcie z obiektem (lub w sytuacji fobijnej) bardzo szybko ujawnia się mocna reakcja lękowa, z towarzyszącymi objawami somatycznymi (np. zawroty głowy, kołatanie serca, skurcze żołądka, parcie na mocz itd);
  • jesteśmy świadomi, że lęk jest nieadekwatny do sytuacji, ale nie jesteśmy w stanie go opanować;
  • unikamy sytuacji (obiektu), który wywołuje reakcję lękową (czasem prowadzi to do trudności w życiu codziennym (np.: lęk przed wyjściem z domu, lęk przed szkołą);
  • naszego lęku nie tłumaczą inne problemy psychiczne (np.: nerwica, stres związany z przykrym doświadczeniem życiowym, depresja itd.)

U dzieci i młodzieży do 18 roku życia dodatkowym wymogiem jest trwanie powyższych objawów przynajmniej przez 6 miesięcy.


zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 5.0 (1 głosów)

Poprzedni Następny

Wszystkie artykuły w Serwisie DomenaZdrowia.pl mają wyłącznie cel edukacyjno-poznawczy i w żadnym wypadku zawarte w nich wskazania nie mogą zastąpić wizyty lekarskiej czy uznanej metody leczenia. W przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Administrator Serwisu nie ponosi żadnej odpowiedzialności z powodu wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu