Po pomoc do specjalisty, czyli lęk którego nie można ujarzmić

U niektórych pacjentów fobie są tak silne, że nie są w stanie aktywnie żyć. Lęk przed konfrontacją z sytuacją (obiektem), którego się boją, znacznie ogranicza ich działania (np. pozostają w domu, opuszczają zajęcia szkolne, zwalniają się z pracy). Jest on źródłem przykrych doznań emocjonalnych (lęk irracjonalny przeżywany jest tak samo jak rzeczywisty, gdy faktycznie zagraża niebezpieczeństwo) oraz somatycznych (bóle głowy, bóle brzucha, kołatanie serca, uczucie duszności itd.). W części tych przypadków zasadnym jest stosowanie leków. W terapii zaburzeń lękowych zastosowanie znalazły głownie leki przeciwdepresyjne, benzodiazepiny oraz leki pochodzenia roślinnego. W każdym przypadku lek oraz jego dawka dobierana jest indywidualnie do potrzeb pacjenta.

Należy pamiętać, że leki nie są substancjami obojętnymi dla organizmu. Ich działanie może powodować przykre działanie uboczne (szczególnie wtedy, gdy pacjent zażywa różne farmaceutyki z powodu innych schorzeń). Stąd tak ważne jest, aby nad terapią czuwał lekarz.

W leczeniu fobii niezwykle cenną okazała się także psychoterapia, szczególnie psychoterapia behawioralna. Opiera się ona na dokładnym poznaniu osobowości pacjenta, jego reakcji emocjonalnych, natury lęku, a następnie na uczeniu się technik relaksacyjnych i stosowaniu ich w warunkach konfrontacji z sytuacją budzącą lęk.

Fobie specyficzne są dość często spotykanym zaburzeniem, zazwyczaj o niewielkim nasileniu, z którym sami możemy się zmierzyć. Tylko u części pacjentów stają się na tyle uporczywe, że wymagają zasięgnięcia rady specjalisty. Lęk jaki im towarzyszy jest przykrym doznaniem, z którym można skutecznie walczyć.