Alkoholizm jest nałogiem (definiowanym jako opanowanie człowieka przez substancję lub czynność). To moment utraty kontroli nad swoim życiem i popadanie w coraz to większą degradację społeczną, finansową, zdrowotną. Nieleczony nałóg może stać się przyczyną groźnych powikłań, ze śmiercią włącznie, a osoba uzależniona rzadko zdaje sobie z tego sprawę. Często karmi się błędnymi przeświadczeniami (to tylko kilka kieliszków, tylko w ten weekend, ten jeden raz, przecież to moja sprawa); oszukuje samą siebie i swoich bliskich (ukrywa wielkość dochodów, źródła pozyskiwania alkoholu, pije potajemnie lub wynajduje różne preteksty, po to by po niego sięgnąć). Bliscy zaniepokojeni zachowaniem członka rodziny, powinni stymulować go do szybkiej interwencji u specjalisty od uzależnień.

Rozpoznanie patologicznego picia, czyli pierwszy krok na drodze leczenia...

Zarówno nadużywanie jak i uzależnienie od alkoholu powinno być poddawane procesowi leczenia. Rozpoznanie nieprawidłowego mechanizmu przyjmowania alkoholu stawia się w oparciu o dokładnie zebrany od pacjenta i jego bliskich wywiad. Podczas jego analizy ustala się: ilość przyjmowanego alkoholu, sposoby picia, czas trwania nałogu, poziom funkcjonowania pacjenta, jego stan zdrowotny (w tym celu zleca się także podstawowe badania np. badania biochemiczne krwi oceniające czynność nerek, trzustki, wątroby, układu krzepnięcia krwi, poziomu elektrolitów: sodu, potasu, magnezu, wapnia, badanie ultrasonograficzne brzucha, bądź rentgen klatki piersiowej), motywację do leczenia. Przed postawieniem rozpoznania, powinno się także wykluczyć zaburzenia, w przebiegu których pacjenci częściej sięgają po kieliszek np.: depresję, nerwicę, zaburzenia lękowe, zaburzenia osobowości.