Są to „weterani” służby zdrowia, z licznymi dolegliwościami somatycznymi, niejednokrotnie po obciążającej farmakoterapii (również na własną rękę) i wielu procedurach diagnostycznych. Diagnoza jaką słyszą na końcu długiej wędrówki po różnych specjalistach brzmi: zaburzenie somatyzacyjne.
Zaburzenie somatyzacyjne wg DSM-IV (amerykańskiej klasyfikacji zaburzeń psychicznych) należy do grupy schorzeń związanych z nieprawidłowym postrzeganiem pracy narządów, układów bądź całego organizmu. Do tej samej grupy zalicza się także: zaburzenia konwersyjne, zaburzenia hipochondryczne, zaburzenia dysmorficzne oraz zaburzenia bólowe. Problem zaburzeń somatyzacyjnych dotyczy częściej kobiet i przypada głównie na okres dojrzewania oraz pierwsze lata wieku dojrzałego (zazwyczaj przed 30 r.ż. ujawniają się pierwsze objawy).
Symptomy zaburzenia somatyzacyjnego
Diagnozę taką rozważa się, gdy u pacjenta pojawiają się liczne zaburzenia somatyczne (przejściowe problemy dotyczące pracy narządów), przynajmniej 6 z różnych obszarów ciała, utrzymujące się przez minimum 2 lata. Przy czym zachowany musi być warunek, że objawy te nie są spowodowane procesem chorobowym (czyli wyniki badań są prawidłowe lub odbiegnięcia w nich nie tłumaczą nasilenia skarg). Dolegliwości najczęściej dotyczą: układu sercowo-naczyniowego, pokarmowego, moczowo-płciowego, ruchu, skóry oraz różnych typów bólu. Mogą to być:
Wszystkie artykuły w Serwisie DomenaZdrowia.pl mają wyłącznie cel edukacyjno-poznawczy i w żadnym wypadku zawarte w nich wskazania nie mogą zastąpić wizyty lekarskiej czy uznanej metody leczenia. W przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Administrator Serwisu nie ponosi żadnej odpowiedzialności z powodu wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego artykułu