Jak rozpoznać co mi jest?

Zawsze przy występowaniu duszności ważne jest zwrócenie uwagi na objawy, które jej towarzyszą i mogą być wskazówką odnośnie przyczyn jej pojawienia się. I tak na przykład:

• świsty występujące przy wdechu mogą wskazywać na obecność ciała obcego w drogach oddechowych, bądź guz zwężający światło tchawicy;
• świsty w czasie wydechu są najbardziej charakterystyczne na astmy oskrzelowej;
• ból zamostkowy występuje w zawale serca, zatorowości płucnej, rozwarstwieniu aorty (pęknięcie jej ściany), tamponadzie worka osierdziowego (gromadzenie płynu w worku osierdziowym, upośledzające pracę serca);
• ból opłucnowy (kłujący, występujący na szczycie wdechu i ustępujący przy wstrzymaniu oddechu) może wskazywać na zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, zatorowość płucną;
• wykrztuszanie plwociny może towarzyszyć zapaleniu płuc, zapaleniu oskrzeli, niewydolności serca;
• krwioplucie może wskazywać na guz płuca, zatorowość płucną, przewlekłe zapalenie oskrzeli;
• osłabienie siły mięśniowej towarzyszące zaburzeniom neurologicznym.

Leczenie

Podstawą leczenia duszności – przy stwierdzonej hipoksemii (czyli niedoborze tlenu we krwi) – jest tlenoterapia (leczenie tlenem). Dalsze postępowanie zależne jest od przyczyny duszności: może być niefarmakologiczne (edukacja pacjenta – nauczenie go efektywnego oddychania i odkrztuszania; optymalizacja warunków otoczenia – nawilżanie powietrza, wietrzenie; odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych – przy nieefektywnym odkrztuszaniu; odpowiednia pozycja ciała; psychoterapia), farmakologiczne w zależności od przyczyny, a nawet inwazyjne (tamponada worka osierdziowego, odma opłucnowa, rozwarstwienie aorty).