Katar (czyli nieżyt nosa) może przyjmować postać ostrą (kiedy występuje nagle, a jego przyczyną jest najczęściej infekcja wirusowa) lub przewlekłą (gdy stan niedrożności nosa z powodu produkowanej wydzieliny oraz obrzęku śluzówki nosa, trwa dłużej niż kilka dni, tygodni, a czasem i całe życie).

Ostry nieżyt nosa

Ta postać jest najczęstszą, spowodowaną przez wirusy chorobą zakaźną. Przenoszona jest drogą kropelkową (czyli poprzez rozpylenie w powietrzu drobinek śluzu z przyklejonym wirusem), czyli stosunkowo łatwo jest się katarem „zarazić”. Niekiedy tylko poprzebywanie w tym samym pomieszczeniu z osobą z katarem, powoduje, że po kilku dniach samemu „pociąga się nosem”. Najczęstszymi patogenami wywołującymi katar są rynowirusy, a okres wylęgania (czas trwający od zakażenia do momentu wystąpienia pierwszych objawów chorobowych) wywołanej nimi infekcji trwa 2-4 dni. Jeśli katarowi towarzyszą takie objawy jak: ból i zaczerwienienie gardła lub zapalenie spojówek, to infekcja jest raczej wywołana adenowirusami. Natomiast wirusy grypy, paragrypy mogą być przyczyną rozszerzenia się infekcji na krtań, oskrzela i tchawicę, a nawet mogą wywoływać zapalenie płuc.

Typowy przebieg infekcji wirusowej nosa to:

1. uczucie drapania i łaskotania w nosie trwające kilka godzin ; błona śluzowa nosa jest zaczerwieniona i ma tendencje do wysychania.
2. okres objawów ogólnych: złe samopoczucie, ból głowy, podwyższona temperatura ciała, niedrożność nosa, pojawienie się przezroczystej wydzieliny z nosa, zaburzenie węchu, łzawienie. Jeśli dołączy się infekcja bakteryjna, wówczas wydzielina może być ropna, koloru zielonkawo-żółtego.
3. okres zdrowienia przypadający na 5-10 dzień choroby; ustępują objawy ogólne, poprawia się drożność nosa, wydzielina staje się gęsta i zasycha w postaci strupów.