Pozaszpitalne zapalenie płuc

Najważniejsze kryterium rozpoznania pozaszpitalnego zapalenia płuc jest wystąpienie objawów u chorego, który nie był hospitalizowany z jakiegokolwiek powodu w ciągu ostatnich 14 dni.

Do rozwinięcia się pełnoobjawowego zapalenia płuc najczęściej dochodzi poprzez aspirację (wchłonięcie) wydzieliny zawierającej drobnoustroje, z górnych dróg oddechowych do niższych partii układu oddechowego. Te drobnoustroje to najczęściej bakterie: Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae. Mycoplasma pneumoniae. Nasz organizm broni się przed tym atakiem za pomocą nieswoistych mechanizmów:

• odruchu kaszlu i kichania;
• odpowiednich rzęsek w drzewie oskrzelowym, które cały czas oczyszczają nasze drogi oddechowe;
• specjalnych komórek w pęcherzykach płucnych, które unieszkodliwiają bakterie.

Lecz naszą najistotniejszą bronią jest działający sprawnie układ odpornościowy. Dlatego sytuacje i schorzenia, które upośledzają naszą odporność, jednocześnie narażają nas na rozwinięcie się pełnoobjawowego zapalenia płuc. Osłabienie odporności będzie występować w poniższych stanach:

• w podeszłym wieku;
• u palaczy tytoniu;
• w przypadku współistnienia innych chorób (przewlekła niewydolność krążenia, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POCHP), cukrzyca, próchnica, zła higiena jamy ustnej);
• w przypadku leczenia sterydami;
• u osób pracujących w warunkach narażenia na wziewne pyły metali.

Zatem w przypadku wystąpienia takich objawów jak: gorączka powyżej 38°C, dreszcze i poty, ból w klatce piersiowej, kaszel z odpluwaniem podbarwionej wydzieliny, duszność i przyspieszony oddech (a przy tym często długotrwałe, bezskuteczne leczenie infekcji „w warunkach domowych”) powinniśmy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.