Diagnostyka i leczenie

Rozpoznanie zapalenia płuc jest stawiane na podstawie: występujących u pacjenta objawów, wyników badań krwi (m.in.: wzrost liczby leukocytów, wskaźnika zapalenia CRP) oraz zdjęcia RTG klatki piersiowej. Przebieg choroby zależy od wielu czynników, przede wszystkim od wieku chorego, chorób współistniejących i patogenu który ją wywołał. Zapalenia płuc gronkowcowe, legionelowe i wywołane przez bakterie beztlenowe z reguły mają cięższy przebieg niż te najczęstsze czyli pneumokokowe czy mykoplazmatyczne. Kiedy zapalenie płuc zostało potwierdzone, leczenie odbywa się w szpitalu lub w warunkach domowych. Decyduje o tym lekarz po zapoznaniu się ze stanem chorego,  jego wynikami i czynnikami prognozującymi przebieg choroby. W leczeniu „domowym” u chorych zaleca się: antybiotykoterapię przez minimum 7 dni, leżący tryb życia, odpoczynek, picie dużej ilości płynów oraz konieczność zaprzestania niepalenia tytoniu przez okres trwania choroby.

Pacjent powinien zgłosić się do lekarza po 48 godzinach w celu wykonania badania kontrolnego (lub wcześniej, jeśli tylko wystąpią u niego nowe, niepokojące objawy). Jeśli po tym czasie nie wystąpi poprawa może zaistnieć konieczność skierowania go do szpitala. Taka kontrola stanu chorego jest bardzo istotną kwestią, zapobiega pogorszeniu się stanu ogólnego, a także niebezpiecznym powikłaniom takim jak: ropniak opłucnej, ropień płuca, zrosty opłucnej a nawet posocznica (sepsa).