Choroba ta jest bardzo poważnym problem zdrowotnym, ale też społecznym. Może prowadzić do znacznej niepełnosprawności, zmuszając pacjenta do pozostania w domu, pomocy innych w wykonywaniu codziennych czynności, ograniczenia kontaktów towarzyskich i pogorszenia jakości życia.

Czym się charakteryzuje?

Choroba zwyrodnieniowa stawów to skutek współdziałania kilku czynników (mechanicznych, biologicznych), które prowadzą do uszkodzenia i nieprawidłowego funkcjonowania poszczególnych elementów stawu (przedwczesnego zużycia chrząstki stawowej, tkanki kostnej). Zaczyna się wówczas, gdy procesy degeneracji chrząstki przeważają nad procesami naprawczymi. Prócz zużycia chrząstki stawowej, dochodzi do destrukcji podchrzęstnej warstwy kostnej oraz procesów naprawczych w obrębie tych tkanek, prowadząc między innymi do przebudowy kości – powstania wyrośli kostnych (tzw. osteofitów). Dawniej uważano, że główną przyczyną tej choroby jest starzenie się organizmu.

Występuje z podobną częstością u obu płci. Zwykle pierwsze dolegliwości pojawiają się po  40 roku życia, a po 60 roku życia stwierdza się ją u ponad połowy osób. Jest najczęstszą chorobą dotyczącą stawów i główną przyczyną orzekania o niepełnosprawności. Zwykle obejmuje jeden, bądź kilka stawów.

Wyróżniamy chorobę zwyrodnieniową stawów:

Pierwotną (większość przypadków; nie ma uchwytnej przyczyny).

Wtórną – powstaje wskutek:

• wadliwej budowy stawu (wrodzona dysplazja stawu biodrowego);
• urazów stawów;
• chorób metabolicznych i endokrynologicznych (cukrzyca, otyłość, akromegalia, nadczynność przytarczyc, choroba Wilsona, hemochromatoza, dna moczanowa);
• spondyloartropatii;
• reumatoidalnego zapalenia stawów;
• infekcyjnego zapalenia stawów;
• stawów Charcota.