Reumatologia


autor:  Lek. Krzysztof Nycz
kategoria:  Reumatologia

Jest to systemowa choroba tkanki łącznej, której towarzyszy obecność swoistych przeciwciał (białka produkowane przez układ odpornościowy) oraz zapalenia drobnych naczyń.

Dochodzi w niej do powstawania tzw. kompleksów immunologicznych, czyli aglomeratów własnych białek z wadliwie wyprodukowanymi swoistymi przeciwciałami oraz ich odkładania się w różnych narządach, co wywołuje skutki choroby. Toczeń może atakować prawie każdy narząd i układ, choć najbardziej charakterystyczne są zmiany na skórze twarzy.

Na toczeń chorują głównie kobiety w młodym i średnim wieku, a większość przypadków diagnozuje się między drugą a szóstą dekadą życia. Do tej pory nie jest poznana dokładna przyczyna tej choroby, choć wiadomo, że udział w jej rozwoju mają czynniki genetyczne i wywiad rodzinny (podobna choroba w rodzinie). Toczeń ma przebieg przewlekły i wieloletni. Przy prawidłowym i skutecznym leczeniu rokowanie jest dobre (10 lat przeżywa 80-85% chorych), lecz choroba może prowadzić do rozwoju powikłań jak: niewydolność serca, niewydolność nerek, zakażenia, które pogarszają nie tylko jakość życia pacjentów, lecz również samo rokowanie.

Objawy choroby

W przebiegu tocznia rumieniowatego układowego powstaje typowy rumień na skórze policzków, do złudzenia przypominający swoim kształtem skrzydła motyla. Na głowie choroba prowadzi do powstania ognisk łysienia i tworzenia się plackowatych blizn. Na skórze tułowia i kończyn mogą wystąpić czerwone grudki – ogniska zaniku skóry, którym towarzyszy łuszczenie się, rogowacenie oraz obwodowo rąbek zapalny (wygląda jak czerwony pierścień dookoła zmiany). Manifestacja skórna choroby ulega nasileniu po ekspozycji na światło słoneczne. Objaw ten to tzw. fotosensytyzacja (nadwrażliwość na światło). Błony śluzowe jamy ustnej i dróg oddechowych objęte są procesem zapalnym, co może doprowadzić do rozwoju owrzodzeń w ustach i nosie. Również błony surowicze nie są oszczędzone: może dojść do zapalenia i gromadzenia się płynu zapalnego w opłucnej i osierdziu (są to błony surowicze otaczające płuca i serce).

Choroba powoduje włóknienie i nacieki płuc, co prowadzi do zaburzenia oddychania, rozwija się duszność oraz nadciśnienie w naczyniach płucnych. Serce traci swoją kurczliwość, zmiesza się jego sprawność, prowadząca do niewydolności. Powstające kompleksy immunologiczne odkładają się w nerkach, przez co dochodzi do ich uszkodzenia i utraty funkcji. Stan ten nazywamy kłębuszkowym zapaleniem nerek, mogącym doprowadzić do rozwoju ich niewydolności. Zmiany dotyczą również układu nerwowego (chorzy mogą być drażliwi, doświadczać napadów padaczkowych, a nawet psychoz) oraz stawów (rozwija się w nich proces zapalny).


zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 3.3 (3 głosów)

Poprzedni Następny

Wszystkie artykuły w Serwisie DomenaZdrowia.pl mają wyłącznie cel edukacyjno-poznawczy i w żadnym wypadku zawarte w nich wskazania nie mogą zastąpić wizyty lekarskiej czy uznanej metody leczenia. W przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Administrator Serwisu nie ponosi żadnej odpowiedzialności z powodu wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.

Zobacz również

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu