Kto choruje?

Choroba ta dotyczy głównie kobiet, w wieku pomiędzy 30 a 50 rokiem życia, bardzo rzadko zdarzają się przypadki chorujących dzieci lub osób młodych. W rozwoju choroby znaczenie mają: geny i obciążenia rodzinne (występowanie w rodzinie tej choroby lub innych chorób tkanki łącznej lub z autoagresji, np. toczeń, zapalenie skórno-mięśniowe). Dokładnie jednak nie wiadomo, dlaczego choroba atakuje dane osoby.

Leczenie

Leczenie jest nastawione na zwalczanie najważniejszych składowych choroby, jednak nadal brak terapii przyczynowej. Stosuje się:

• leki wpływające na aktywność układu odpornościowego (sterydy, cyklofosfamid, cyklosporyna);
• penicylaminę i gamma-interferon hamujące włókninie;
• naświetlania promieniami UVA;
• witaminę D i E;
• leki poprawiające krążenie krwi (pentoksyfilnina, prostacyklina, dekstran);
• inne leki np. przeciw nadciśnieniowe, ochraniające nerki (renoprotekcyjne), czy nasercowe.

Znaczenie ma też prawidłowa rehabilitacja chorych, prowadzona przez wyszkolonych fizjoterapeutów i rehabilitantów. Leczenie odbywa się w specjalistycznych placówkach, pod nadzorem wielu profesjonalistów z różnych dziedzin.