Aparaty stałe i ruchome wymagają regularnych wizyt kontrolnych (co 4-6 tygodni), na których ortodonta dokonuje aktywacji aparatu, czyli wymiany elementów pracujących, ponieważ w miarę upływu czasu przestają one działać. Kontroluje też postępy leczenia, włączając w razie konieczności do aparatu dodatkowe elementy korygujące, np. sprężynki lub łańcuszki elastyczne.

Zdarza się, że występują duże dysproporcje pomiędzy rozmiarami szczęki i żuchwy. W takich wypadkach stosuje się połączenie leczenia ortodontycznego i chirurgicznego. Ortodonta za pomocą aparatów ustawia zęby, a następnie chirurg szczękowo-twarzowy dokonuje korekty wymiarów kości, tak aby zęby górne i dole ustawiły się w prawidłowych relacjach.

Leczenie ortodontyczne nie kończy się wraz ze ściągnięciem aparatu. Kolejnym krokiem jest noszenie tzw. płytki retencyjnej, która jest plastikowym odlewem nowego, pięknie skorygowanego zgryzu. Pozwala ona na utrzymanie efektu, jaki osiągnęliśmy nosząc aparat. Jeśli zaniechamy jej regularnego stosowania, wada zgryzu może powrócić, a czas i pieniądze które wydaliśmy na leczenie, zmarnują się. Płytka retencyjna powinna być noszona dłuższy czas (nawet 5 lat). Początkowo zakłada się ją na noc oraz na kilka godzin w ciągu dnia. Potem wystarczy nosić ją tylko na noc. W drugim roku do po korekcji, możemy ją nosić co drugą noc, a w kolejnych coraz rzadziej.

Leczenie ortodontyczne bywa długie i meczące. Czasami gdy przychodzi kryzys, ma się dość tego ciała obcego, zalegającego w buzi; a do tego dochodzi jeszcze większa dbałość o higienę jamy ustnej, co może nastręczać trudności w wielu życiowych sytuacjach. Jednak efekt jaki się uzyskuje nosząc aparat, powoduje, że człowiek z czasem zapomina o tych wszystkich niedogodnościach, gdyż szeroki uśmiech przestaje być kłopotliwy i zawstydzający.