Utrata zęba z różnych przyczyn może zdarzyć się każdemu z nas, czy to z powodu: próchnicy, chorób przyzębia, urazu, czy też braku zawiązka zęba. Jeśli dotyczy zęba tylnego – da się jeszcze jakoś wytrzymać, można gryźć jedną drugą stroną i nie uśmiechać się zbyt szeroko – wówczas nikt nie zauważy.

Tylko co zrobić, gdy problem dotyczy górnej jedynki, czyli przyśrodkowego siekacza? Wówczas stomatolog stwierdza jednoznacznie: należy wykonać implant! Ale co to takiego i dlaczego jest tak zachwalany?

Idea wszczepiania implantów, czyli zastępowania "zużytych", ludzkich części ciała ich "zamiennikami", nie jest nowa. Od jakiegoś czasu z powodzeniem wszczepia się implanty stawów biodrowych i kolanowych, jednak pojęcie "implantu" jest najczęściej przez pacjentów kojarzone ze stomatologią. Wynika to z faktu, iż w tym obszarze poczyniono największe postępy w technologii i produkcji materiałów (z których tworzy się implanty); jak również w samych technikach ich osadzania i zapobieganiu występowania powikłań. Dzięki temu na dzień dzisiejszy, odsetek niepowodzeń w leczeniu implantologicznym, skutkujących utratą implantu, wynosi jedynie 2%.

Czym jest implant?

Na świecie istniej wiele systemów implantologicznych, różniących się między sobą. Każdy z nich posiada własny zestaw wierteł, umożliwiających osadzenie implantu w kości. Jednak mimo znaczących różnic między nimi, ich ogólna budowa jest taka sama i służy jak najwierniejszemu odtworzeniu brakującego zęba. Najogólniej mówiąc implanty składają się z:

• gwintowanej śruby wykonanej z tytanu (będącej odpowiednikiem korzenia zęba);
• łącznika (będącego odpowiednikiem szyjki zęba), wykonanego z metalu lub cyrkonu; można go oszlifować dostosowując do warunków panujących w jamie ustnej;
• korony zęba, wykonanej z porcelany lub kompozytu, osadzanej na łączniku; stanowi ona widoczną w jamie ustnej część implantu, odtwarza więc wygląd naturalnego zęba.

Podstawową różnicą między zębem a implantem jest sposób jego umocowania w kości. Ząb posiada naturalny aparat zawieszeniowy, który pełni funkcję mocującą, odżywczą, a także amortyzującą siły, oddziaływujące na ząb. Dzięki niemu ząb posiada nieznaczną ruchomość w pionie jak i w poziome, co pozwala łatwiej przenosić naprężenia, powstałe w czasie aktu żucia. Natomiast implant jest trzymany w kości na sztywno, na zasadzie zrostu jego powierzchni z kością. Przez to też jest bardziej narażony na uszkodzenia i możliwość jego wyłamania z kości. Ciągle więc trwają prace nad: udoskonalaniem kształtu implantów, czystością budujących je metali, fakturą ich powierzchni oraz gwintami po to, aby przenosiły one siły żucia, w sposób jak najbardziej przypominający korzeń zęba. Jeżeli siły będą zbyt duże lub będą działały w złym kierunku, dojdzie do stanu zapalnego wokół implantu, powodując jego odrzucenie.