Co pacjent powinien i jakie mogą być powikłania znieczuleń

Zadaniem pacjenta przed każdym zabiegiem chirurgicznym jest  poinformowanie lekarza o: obecnych dolegliwościach, przyjmowanych lekach, ciąży, alergiach i chorobach na jakie choruje (zarówno tych przewlekłych: nadciśnienie, cukrzyca, epilepsja, choroby serca, jak i zakaźnych: HIV, WZW C).

Przyjmując znieczulenie musimy zdawać sobie sprawę, że jest to ingerencja w nasz organizm, zarówno mechaniczna (wkłucie igły) jak i chemiczna (podanie środka farmakologicznego). W związku z tym ważna jest świadomość o konsekwencjach jakie się z tym wiążą. Mogą być one zarówno miejscowe jak i ogólne. Do miejscowych zaliczamy:

• zranienie mięśni – na szczęście nie pociąga to za sobą żadnych konsekwencji, jeśli nie jest powikłane zakażeniem;
• nakłucie nerwu – jeśli do tego dojdzie odczujesz nagły, szarpiący ból, a następnie występuje szybko znieczulenie. Objawem uszkodzenia nerwu są parestezje (wrażenie mrowienia, drętwienia, odczucie silnego gorąca lub zimna) i nerwobóle, które ustępują dopiero po całkowitej regeneracji nerwu, czyli po około 6-12 miesiącach;
• zranienie naczynia krwionośnego lub splotu żylnego – najczęściejj powoduje to niewielkie krwawienie. Jeśli dojdzie do zranienia większego naczynia, głębiej położonego może rozwinąć się krwiak. Istnieją schorzenia, które predysponują do tego typu powikłań, np. miażdżyca naczyń lub skaza krwotoczna. Jeśli krwiaki są nieduże i nie ulegną zakażeniu wówczas cofają się samoistnie, bez żadnych następstw. Przy zakażeniu krwiaka dochodzi do powstania ropnia, zazwyczaj o burzliwym przebiegu.