Piękny uśmiech to nie tylko białe lśniące zęby, to także zdrowe dziąsła, które mają wpływ na stan uzębienia. Jeśli krwawią i bolą, mogą sugerować istnienie procesu zapalnego, toczącego się w ich obrębie.

Paradontoza jest chorobą tkanek otaczających zęby. Nieleczona może prowadzić do ich utraty. Istotą choroby jest stopniowy zanik struktur, odpowiedzialnych za utrzymanie zębów w jamie ustnej, poczynając od dziąseł, przez więzadła, kończąc na kości. Wbrew obiegowej opinii, że paradontoza jest domeną ludzi starszych, chorować na nią można w każdym wieku. Rozwój choroby jest ściśle związany z niedostateczną higieną ust, choć w niektórych przypadkach czynnikiem sprzyjającym mogą być choroby ogólnoustrojowe (zaburzenia hormonalne, cukrzyca, białaczki, choroby genetyczne, niedobory pokarmowe, AIDS), wady zgryzu, przyjmowanie leków, ciąża, zaburzenia w wydzielaniu śliny, obecność choroby w rodzinie.

Nieprzyjemną cechą tej choroby jest fakt, iż przez długi czas pacjent może nie obserwować żadnych objawów, świadczących o postępującym procesie destrukcji. Dopiero stomatolog w czasie rutynowego przeglądu, dostrzega problem. Dlatego tak ważne są regularne wizyty u dentysty, ale także samodzielne obserwacje.

Jak dochodzi do paradontozy i jak ją rozpoznać?

Czynnikiem sprawczym choroby jest zalegająca w okolicy szczeliny dziąsłowej płytka nazębna. Składa się ona z białek śliny, złuszczonego nabłonka, resztek jedzenia i w głównej mierze z bakterii. Produkowane przez bakterie kwasy powodują powstawanie ubytków próchnicowych, co w połączeniu z wydzielanymi toksynami ciągle drażniącymi dziąsła, skutkuje stanem zapalnym. Objawia się on zaczerwieniem, bólem, a także krwawieniem. W zależności od stopnia zaostrzenia procesu, dziąsła mogą krwawić samoistnie lub w czasie jedzenia oraz co jest najczęściej obserwowane przez pacjentów, w czasie mycia zębów. Pojawiająca się krew i ból powodują, że pacjent omija te miejsca w trakcie szczotkowania. Skutkuje to dalszym zaostrzeniem procesu zapalnego, a nieusunięta płytka bakteryjna z czasem ulega mineralizacji i przekształca się w kamień nazębny. Drażni to dziąsła, a ponadto ułatwia dalsze gromadzenie się płytki, utrudniając jej oczyszczanie.