Częste zmiany partnerów seksualnych, niosą ze sobą wiele ryzyka, realny problem stanowią choroby przenoszone drogą płciową.

Kiła wrodzona

Krętki blade odpowiadające za tę chorobę, mają zdolność do przechodzenia przez łożysko. Dochodzi wówczas do zakażenia płodu i powstania wad wrodzonych. Aby zapobiec potencjalnemu zakażeniu płodu, każda ciężarna powinna być dwukrotnie w czasie ciąży poddana badaniu w kierunku kiły (podczas pierwszej wizyty u lekarza oraz w 3 trymestrze ciąży). Kiła wrodzona może przebiegać w dwóch postaciach:

• Kiła wrodzona wczesna, ujawniająca się do 2 roku życia. Charakteryzuje ją powiększenie wątroby i śledziony, wysypka o charakterze plamisto-grudkowym na powierzchni dłoniowej rąk i podeszwowej stóp. Rozwija się również tzw. sapka, czyli surowicza wydzielina z nosa, która utrudnia oddychanie. W obrazie zdjęć rentgenowskich widoczne są zmiany zapalne chrząstek i kości w okolicy przynasad.
• Kiła wrodzona późna, której objawy ujawniają się po 2 roku życia. Powstaje wówczas tzw. triada Hutchinsona (charakteryzująca się: uszkodzeniem zębów, śródmiąższowym zapaleniem rogówki oraz głuchotą) i siodełkowaty nos. Ponadto wokół ust i wokół odbytu rozwijają się bruzdy o promienistym układzie.

W celu diagnostyki kiły wykorzystywany jest fakt, że we krwi chorego po zakażeniu dochodzi do powstania pewnych charakterystycznych związków, które można wykryć metodami laboratoryjnymi. Badaniami stosowanymi w pierwszej kolejności są testy VDRL i USR, służące za badania przesiewowe. Jeśli podczas badania wynik jest dodatni robi się potwierdzenie poprzez tzw. odczyny krętkowe, czyli FTA-Abs lub TPHA. Odczyny stają się dodatnie dopiero w 4-6 tygodniu od zakażenia, wcześniej rozpoznanie można oprzeć na podstawie badania wydzieliny, pobranej ze zmian chorobowych, w której widoczne będą krętki blade.

Leczenie kiły nie jest skomplikowane. Stosuje się zwykłą penicylinę, której dawki zależą od stadium choroby. Dzięki temu możliwe jest całkowite wyleczenie, jednak zmiany narządowe, które postępują w czasie trwania choroby, są nieodwracalne. W razie uczulenia na penicyliny stosowane są inne antybiotyki, do których należą: doksycyklina, tatracyklina czy azytromycyna.