Kamica moczowa to jedno z najczęstszych schorzeń dotyczących układu moczowego, na które cierpi około 1-2% społeczeństwa polskiego. Szczyt zachorowalności przypada pomiędzy 30 a 50 rokiem życia i większości przypadków dotyczy mężczyzn.

Czynniki sprzyjające rozwojowi kamicy moczowej to głównie:

• dieta (szczególnie bogata w białko);
• spożywanie niewielkiej ilości płynów;
• długa praca w pozycji siedzącej;
• upalny klimat;
• zaburzenia rozwojowe układu moczowego;
• czynniki genetyczne i dziedziczne (należą do rzadkości).

Istotą kamicy moczowej jest powstawanie złogów w drogach moczowych. W wyniku nadmiernego wysycenia moczu substancjami krystalicznymi dochodzi do ich wytrącania się i tworzenia kamieni. Sytuacji takiej sprzyjają wahania pH moczu (zarówno jego wzrost jak i spadek) oraz utrata wody z organizmu (nadmierne pocenie się, nudności, wymioty). Ponadto niedobór pewnych substancji, uważanych za inhibitory krystalizacji, zwiększa ryzyko tworzenia złogów. Należą do nich niektóre aminokwasy, glikoproteiny oraz jony magnezu, czy cytryniany. Zwiększenie ilości białka w moczu (np.: w przebiegu infekcji dróg moczowych), może również być przyczyną tworzenia się złogów. Ponadto jednoczesne występowanie jednych kryształów w moczu, może prowadzić do wytrącania się innych. Takie zjawisko zwane jest epitaksją.