Łagodny przerost prostaty ze względu na swoją biologię nie jest nowotworem złośliwym czyli rakiem. Nie daje przerzutów i nie powoduje skrócenia życia mężczyzny, u którego takie schorzenie się rozwinie, a głównym problemem wynikającym z tego rozrostu jest mniejszy komfort życia, a także możliwość rozwinięcia się innych poważnych schorzeń dróg moczowych. W rozwoju łagodnego przerostu prostaty bierze udział szereg czynników. Z pośród nich wydaje się, że najważniejsze to: wiek oraz nadmierna aktywność hormonów płciowych.

U zdrowego mężczyzny wielkość gruczołu krokowego zwiększa się w trakcie życia. Przyśpieszenie wzrostu tego gruczołu przypada na okres pokwitania, czyli w przybliżeniu pomiędzy 14 a 17 rokiem życia; natomiast około 30 roku życia prostata osiąga dojrzałość i u zdrowego mężczyzny nie ulega już powiększaniu. Niestety dzieje się tak u niewielkiej liczby mężczyzn.

Łagodny przerost prostaty to jedna z najczęstszych chorób dotykających mężczyzn po 40 roku życia. Częstość występowania tego schorzenia rośnie wraz z wiekiem i dotyczy ponad połowy mężczyzn powyżej 50 roku życia. Powyżej 60 roku życia dotyczy już ponad 60% wszystkich mężczyzn, a po 80 roku życia aż 90% populacji męskiej.

Drugim istotnym czynnikiem predysponującym do przerostu gruczołu krokowego jest działanie na komórki gruczołowe i podścieliska hormonów płciowych, produkowanych głównie w jądrach. Dowodem potwierdzającym te przypuszczenia jest fakt, że do przerostu prostaty nie dochodzi w przypadku braku męskich hormonów płciowych. Główną rolę odgrywa tutaj dihydrotestosteron (DHT), który syntetyzowany jest przy pomocy enzymu α-5-reduktazy z testosteronu. Poza tym estrogeny poprzez zwiększanie receptorów dla męskich hormonów płciowych (androgenów), mogą również przyczyniać się do rozrostu gruczołu. Potwierdzają to badania starszych mężczyzn z łagodnym przerostem prostaty, u których stwierdza się podniesiony poziom powyższych hormonów w krwi.