Gruczoł krokowy (prostata) to nieparzysty męski narząd, nad którego istnieniem większość mężczyzn nie zastanawia się do czasu, kiedy jego rozmiary zaczną stwarzać dokuczliwe problemy. Łagodna forma przerostu prostaty nazywana jest BPH (Benign Prostate Hyperplasia).

Diagnostyka łagodnego przerostu prostaty

Każdy mężczyzna zgłaszający się do lekarza z powodu zaburzeń w oddawaniu moczu zostanie poddany dokładnym badaniom, poprzedzonym wywiadem lekarskim. Wywiad ten uwzględnia częstość, objętość oraz zaburzenia w oddawaniu moczu, oceniane za pomocą IPSS (International Prostatic Score System), czyli kwestionariusza określającego skalę problemu. Ponadto ważne są informacje dotyczące ewentualnych problemów w życiu intymnym np. problemów z erekcją (wzwodem).

Kolejnym elementem diagnostyki gruczołu krokowego jest badanie per rectum (palcem przez odbytnicę), polegające na ocenie konsystencji, powierzchni, nieprawidłowości w budowie, a także bolesności prostaty. W przypadku rozrostu łagodnego gruczoł jest powiększony, sprężysty i o gładkiej powierzchni. Jego bolesność przemawia za zapaleniem, natomiast występowanie nierównej powierzchni i zróżnicowanej spoistości za rakiem.

Badania laboratoryjne mają na celu ocenę funkcji nerek (poziom mocznika i kreatyniny), badanie ogólne moczu oraz oznaczenie poziomu antygenu PSA. PSA to specyficzny antygen dla prostaty (ang. prostate specyfic antigen), którego poziom w warunkach prawidłowych wacha się w granicach od 0 do 4 ng/ml. Jego wzrost powyżej 10 ng/ml powinien być sygnałem, do wprowadzenia szczegółowej diagnostyki w kierunku raka stercza. Niestety nie jest to marker specyficzny dla nowotworu złośliwego, a podniesienie jego wartości może wystąpić w innych schorzeniach prostaty, jak stany zapalne i łagodny przerost gruczołu, a także po niektórych badaniach (per rectum, biopsja) i zabiegach na prostacie.