Podstawą leczenia farmakologicznego łagodnego przerostu prostaty są następujące leki:

• α blokery (doksazosyna, tamsulosyna, terazosyna, lfuzosyna) – leki te powodują zablokowanie receptorów α znajdujących się w mięśniówce gładkiej cewki moczowej, szyi pęcherza oraz gruczole krokowym, powodując jej rozluźnienie, ułatwiając w ten sposób odpływ moczu i eliminując objawy z podrażnienia. Jednakże nie wpływają one na sam proces rozrastania się gruczołu, działając jedynie objawowo. Efekt występuje już po paru dniach, a leki można stosować przewlekle;
• leki działające na metabolizm hormonów (finasteryd) – ich działanie skierowane jest głównie na blokowanie enzymu α-5-reduktazy, czyli enzymu konwertującego testosteron do dihydrotestosteronu (DHT). Powoduje to zmniejszenie działania hormonów płciowych na prostatę i tym samym zmniejszenie jej rozmiarów. Wyraźne efekty finasteryd przynosi po około 6 miesiącach stosowania. Niestety ma kilka działań ubocznych, wśród których należy wymienić osłabienie libido, impotencję, zmniejszenie objętości ejakulatu;
• preparaty roślinne (kora śliwy afrykańskiej, owoc palmy amerykańskiej, wyciąg z nasion dyni) – stosowane głównie w początkowych etapach leczenia łagodnego przerostu prostaty, jak również w zapaleniach gruczołu krokowego; przynoszą poprawę u około 60% mężczyzn (działanie subiektywne) i praktycznie nie wykazują działań ubocznych.

Wskazaniem do leczenia operacyjnego jest znacznie powiększona prostata, która w znaczny sposób utrudnia odpływ moczu lub powoduje jego zastój. Istnieją bezwzględne wskazania do leczenia chirurgicznego, wśród których należy wymienić następujące:

• wielokrotnie nawracające przypadki zatrzymania moczu;
• zakażenia układu moczowego w szczególności nawracające;
• obecność kamieni moczowych w pęcherzu;
• uchyłki pęcherza o dużych rozmiarach;
• nawracający krwiomocz będący efektem przerostu prostaty;
• niewydolność nerek będąca następstwem przerostu gruczołu krokowego;