Leczenie zaburzeń erekcji
Pierwszym krokiem przed rozpoczęciem leczenia zaburzeń erekcji, jest zmiana stylu życia, polegająca na: modyfikacji diety, zmniejszeniu masy ciała, zaprzestaniu palenia, ograniczeniu ilości spożywanego alkoholu, zwiększeniu aktywności fizycznej. W zaburzeniach pochodzenia psychogennego nieodzownym elementem leczenia jest psychoterapia. Natomiast leczeniem I rzutu w zaburzeniach organicznych jest farmakoterapia. Najczęściej stosowanymi preparatami są inhibitory fosfodiesterazy 5 (m.in.: słynne niebieskie tabletki). Powodują one zwiększone uwalnianie tlenku azotu, który wpływa na rozszerzenie naczyń i tym samym zwiększenie ukrwienia prącia. Leki te przeciwwskazane są w przypadku stosowania azotanów oraz w chorobie Peyroniego (plastyczne stwardnienie prącia). Wśród objawów ubocznych działania inhibitorów fosfodiesterazy 5 można wymienić: spadki ciśnienia, bóle głowy, uderzenia gorąca, zaburzenia widzenia i uczucie "zatkania" nosa.
Innym, obecnie rzadziej stosowanym lekiem doustnym (ze względu na swoje działania uboczne oraz mniejszą skuteczność w porównaniu do inhibitorów fosfodiesterazy 5) jest apomorfina. Terapia hormonalna jest zarezerwowana dla mężczyzn, u których stwierdzono niedorozwój gonad, z potwierdzonymi laboratoryjnie niedoborami hormonalnymi. Dostępne są również preparaty pochodzenia roślinnego, które stosowane długoterminowo, mogą wspomagać leczenie środkami farmakologicznymi.
W leczeniu II rzutu, gdy zawiodą preparaty doustne, stosowane są iniekcje do prącia oraz podawanie leków do cewki moczowej. Wśród stosowanych preparatów należy wymienić alprostadil, papawerynę czy fentolaminę. Ze względu na kłopotliwy sposób podawania i możliwość wystąpienia powikłań w postaci: priapizmu, zwłóknień i krwiaków w miejscu podania, ten sposób terapii jest coraz rzadziej stosowany. Inną metodą pomagającą osiągnąć wzwód to zastosowanie aparatów próżniowych zakładanych na prącie. Wywołują one podciśnienie, dzięki czemu zwiększa się napływ krwi do ciał jamistych, natomiast specjalny zacisk u podstawy prącia zmniejsza jej odpływ drogą naczyń krwionośnych. Zastosowanie tych aparatów może dać nieprzyjemne uczucie oziębienia prącia, jak również brak ejakulacji lub wystąpienie krwiaków. Ostatnią możliwością leczenia mężczyzn, u których powyższe metody nie przyniosły oczekiwanych efektów, jest implantacja protez oraz operacje naczyń krwionośnych. Operacje naczyniowe ze względu na często niezadowalające efekty są wykonywane bardzo rzadko, u ściśle wyselekcjonowanych pacjentów.
Wszystkie artykuły w Serwisie DomenaZdrowia.pl mają wyłącznie cel edukacyjno-poznawczy i w żadnym wypadku zawarte w nich wskazania nie mogą zastąpić wizyty lekarskiej czy uznanej metody leczenia. W przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Administrator Serwisu nie ponosi żadnej odpowiedzialności z powodu wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego artykułu