W przypadku tego zespołu niezwykle ważna jest szybka diagnostyka i wdrożenie odpowiedniego leczenia, aby zahamować proces chorobotwórczy i nie dopuścić do rozwinięcia ciężkiego powikłania, jakim jest niewydolności nerek.

Zespół nerczycowy zwany też zespołem nefrytycznym lub nerczycą, charakteryzuje się grupą objawów klinicznych oraz laboratoryjnych, związanych głównie z patologiczną utratą białka z moczem. Wyróżniono 5 charakterystycznych cech tego zespołu, leżących u podłoża jego rozpoznania: białkomocz (czyli utratę białka z moczem w ilości powyżej 3,5 g/1,73m2 na dobę lub powyżej 50 mg/kg mas ciała/dobę), hipoalbuminemia (czyli obniżenie w krwi poziomu albumin, jednej z frakcji białek), obrzęki, hiperlipidemia (podwyższony poziom lipidów w krwi), lipiduria (nadmierna utrata lipidów z moczem).

Dlaczego tak się dzieje?

W nerczycy kłębuszki nerkowe, których zadaniem jest filtracja przepływającej przez nie krwi, przepuszczają nadmierną ilość cząsteczek białka do moczu. W zdrowym organizmie dobowa  utrata białka z moczem wynosi poniżej 250 mg białka, mówimy wówczas o tzw. białkomoczu fizjologicznym. W wyniku różnych procesów chorobowych (wymienionych poniżej) dochodzi do uszkodzenia kłębuszków nerkowych, które zaczynają przepuszczać nadmierną ilość białka. Gdy z moczem tracone są tylko albuminy mówimy o białkomoczu selektywnym, natomiast gdy przepuszczane są większe cząsteczki białka i lipidy mówimy o białkomoczu nieselektywnym. Wskutek utraty białek, dochodzi do spadku ciśnienia onkotycznego i uciekania płynu z naczyń do sąsiadujących tkanek, co objawia się obrzękami i przesiękami do jam ciała.