Diagnostyka

Wywiad lekarski, w którym bardzo istotnym elementem jest wypytanie o wszystkie przyjmowane przez pacjenta leki oraz badanie lekarskie są podstawą rozpoznania. Następnie lekarz może skierować pacjenta na odpowiednie badania laboratoryjne i obrazowe, które uzna za konieczne do wykonania, w zależności od podejrzewanej przyczyny ginekomastii. Z  badań laboratoryjnych oznacza się stężania: testosteronu, estradiolu, prolaktyny, hormonów tarczycy, enzymy wątrobowe, parametry czynności nerek, markery nowotworowe. Natomiast wśród badań obrazowych przydatne w diagnostyce ginekomastii będą: USG gruczołów piersiowych i jąder, RTG klatki piersiowej, rezonans magnetyczny przysadki mózgowej, a także USG, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny jamy brzusznej (głównie w celu oceny nadnerczy).

Terapia ginekomastii

Stosuje się leczenie przyczynowe, tam gdzie jest to możliwe. Jeśli podejrzewamy, iż przyczyną ginekomastii są określone leki – odstawiamy je lub zastępujemy innymi. Wprowadzamy leczenie farmakologiczne, wyrównujące zaburzenia stosunku estrogenów do androgenów. W lipomastii u chorych otyłych proponujemy stopniowe odchudzanie i/lub odsysanie tkanki tłuszczowej. Jeśli inne metody są nieskuteczne lub niemożliwe do zastosowania, można wykorzystać leczenie chirurgiczne.