Amfetamina (zwana inaczej fetą, amfą, speedem) – sposób jej przyjmowania to wciąganie przez nos, palenie, połykanie tabletek, wstrzyknięcia dożylne; najczęściej występuje w postaci białego proszku; jest substancją silnie pobudzającą układ nerwowy; przyjmowana w celu wywołania euforii, poprawy kondycji fizycznej, sprawności umysłowej (przyjmowanie przed egzaminem). Sygnały mówiące o przyjmowaniu amfetaminy przez dziecko to: znalezione przy dziecku foliowe woreczki z białym proszkiem lub kryształkami (metamfetamina), igły, strzykawki; cechy takie jak rozszerzone źrenice słabo reagujące na światło, nadpobudliwość, bezsenność, poczucie zbytniej pewności siebie, zgrzytanie zębami, obrzęknięta śluzówka nosa i przekrwione spojówki, ślady wkłuć na rękach (także innych miejscach na ciele); w przypadku dłuższego przyjmowania wychudzenie i wyniszczenie.

Opisane substancje psychoaktywne powodują spustoszenie w organiźmie młodego, ciągle rozwijającego się człowieka. Jeśli fakt przyjmowania narkotyków lub alkoholu przez dziecko ujawni się w rodzinie, często wywołuje zaskoczenie i gniew u rodziców. Szukają oni wówczas winy w szkole, nauczycielach (że wcześniej nie zareagowali), przyjaciołach i środowisku dziecka, obwiniając ich za wciągnięcie go w alkoholizm czy narkomanię. Z przykrością trzeba stwierdzić, że wina leży także po stronie rodziców. Ciągły pęd za karierą i pochłonięcie pracą stają się przyczyną braku kontaktu z dzieckiem; które owszem, ma zapewnione świetne warunki materialne do rozwoju, lecz gdzieś po drodze zapomina się o stworzeniu mu poczucia emocjonalnego bezpieczeństwa w takim stopniu, aby relacje z nim oparte były na szczerości i wzajemnym zaufaniu bez względu na wszystko.