autor: Lek. med. Krzysztof Bury
kategoria: Zdrowie ogólne
Postęp w medycynie i propagowanie zdrowego stylu życia sprawiły, że średnia jego długość wydłuża się. Skutkuje to starzeniem się społeczeństwa, a wraz z tym zwiększa się ilość osób niedołężnych, schorowanych, wymagających ciągłej opieki. Niestety nie zawsze jesteśmy na to przygotowani.
Odleżyny
Bardzo częstym problem u osób przewlekle leżących są odleżyny, czyli ubytki skóry, tkanki podskórnej do kości włącznie, powstałe wskutek długotrwałego ucisku. Powstają tam, gdzie ciało osoby leżącej styka się z powierzchnią, na której leży (najczęściej w okolicy kości krzyżowej, bioder, pośladków, pięt). Co można zrobić, aby zapobiec ich powstawaniu?
- co jakiś czas (co 2-4 godziny) zmieniać pozycję leżącej osoby;
- dbać o jej prawidłową higienę (unikać dłuższego kontaktu ciała pacjenta z moczem, kałem);
- zapewnić odpowiednią odzież i pościel (niepowodującą przegrzewania, pocenia się pacjenta, zapewniającą oddychanie skóry – unikać sztucznych materiałów); ważne jest też jej wygładzanie, tak by nie powstawały zgrubienia, załamania;
- codziennie oklepywać, masować pacjenta i odpowiednio nawilżać jego skórę (można stosować odpowiedni krem, balsam, emulsje do ciała);
- w sprzedaży są specjalne materace przeciwodleżynowe (dynamiczne materace zmiennociśnieniowe);
- można również podkładać specjalnie przygotowane wałki pod głowę, pod kończyny;
- dokładnie, codziennie obserwować skórę chorego, którym się zajmujemy.
Jeśli już powstaną odleżyny, należy dołożyć wszelkich starań by mogły się wygoić i zapobiec pojawieniu się kolejnych. Z odleżynami należy postępować tak jak z raną, czyli:
- dokładna higiena, utrzymywanie odpowiedniej wilgotności odleżyny;
- jałowe opatrunki i inne specjalne przyśpieszające gojenie;
- w przypadku głębszych odleżyn chirurgiczne ich opracowanie (usunięcie martwiczych tkanek);
- nie poleca się stosowania wody utlenionej, gdyż ma negatywny wpływ na odbudowujące się tkanki; najlepiej więc przemywać odleżyny roztworem soli fizjologicznej;
- często ich leczenie powinien nadzorować lekarz;
- ważne jest żywienie odpowiednie żywienie – dieta bogatobiałkowa.
zapisujemy ocenę
Wasza ocena: 0.0 (0 głosów)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego artykułu