Przyczyny ogólne szczękościsku

Są to schorzenia, nie wiążące się bezpośrednio z patologią jamy ustnej czy mięśni żwaczy, lecz obejmujące struktury nadrzędnie, odpowiedzialne za pobudzanie mięśni i mechanizm otwierania/zamykania ust. Najczęściej są to choroby układu nerwowego, takie jak: porażenie nerwów, zmiany w obrębie ośrodków nadrzędnych w mózgu, padaczka, tężec. Pamiętać należy, aby w napadzie padaczkowym choremu nie wkładać nic na siłę do ust (szczególnie nic twardego), ani nie próbować na siłę rozwierać szczęk. Postępowanie w napadzie padaczkowym jest osobnym zagadnieniem, opisanym w naszym serwisie.

Szczękościsk jako jeden z pierwszych objawów może się pojawić u chorych na tężec. Jest to wynik tonicznego skurczu mięśni żuchwy w wyniku reakcji nerwów na toksynę tężcową. Wszelkie substancje, które powoduje skurcz mięśni, także będą powodować zaciskanie szczęk np.: narkotyki. Zażywanie amfetaminy może objawić się odruchowym zgrzytaniem zębów i zaciskaniem szczęk.

W czasie napadu histerii szczękościsk może towarzyszyć innym objawów psychicznym, takim jak: nadmierna emocjonalność, płaczliwość, demonstracyjne zachowania będące wynikiem lęków o nieuzasadnionej przyczynie. Na tle psychicznym rozwija się choroba zwana bruksizmem, czyli odruchowe zgrzytanie zębami. Może ona być poważna w skutkach, gdyż po latach dochodzi do rozchwiania zębów oraz zwyrodnienia w stawach skroniowo-żuchwowych z następowym ograniczeniem ich ruchomości. Leczenie bruksizmu polega na zastosowaniu przezroczystej szyny, noszonej na zębach przez cały czas. Nie likwiduje ono jednak przyczyny, tak więc aby pozbyć się nawyku zgrzytania zębami należy diametralnie zmienić tryb życia, ograniczając w nim dawkę stresu. Uważa się, że to głównie stresujący tryb życia powoduje ten chorobliwy odruch.

Nie istnieje uniwersalna metoda leczenia szczękościsku, gdyż jak widać jego przyczyny mogą być wielorakie. Nie jest to choroba lecz objaw, a więc dopiero rozpoznanie i leczenie konkretnego schorzenia może go wyeliminować.