Stosowanie roślin jako produktów leczniczych znane jest od tysięcy lat. Świadczą o tym liczne zapiski i rysunki, takie jak tabliczki zapisane pismem klinowym jeszcze przez Sumerów, czy liczne papirusy medyczne. Poniżej przedstawię krótki rys historyczny tej pasjonującej dziedziny.

Ziołolecznictwem zajmowali się już Sumerowie około 3000 lat p.n.e. Wiadomo, że stosowali takie preparaty jak: czosnek (wykazuje działanie antybiotyczne, najczęściej stosowany bywa w leczeniu bólu gardła, przeziębień, infekcji oskrzeli, płuc), mięta (stosowana przy niestrawnościach, bólach brzucha), rumianek (oprócz zastosowania tak jak mięta przy problemach gastrycznych, bywa również używany do płukania gardła w trakcie infekcji, działa też relaksująco), piołun (pobudza procesy wydzielnicze w całym przewodzie pokarmowym, w tym wydzielanie żółci; działa rozkurczowo na jelita; stosowany najczęściej w przypadku niestrawności, zaburzeniach wydzielania żółci oraz zaparć), szafran (stosowany pomocniczo w leczeniu depresji, obniża ciśnienie, poprawia wydolność całego organizmu).

W starożytnym Egipcie kapłani uprawiali rośliny lecznicze przy świątyniach, a leki przygotowywali według ustalonych przepisów. Największym dokumentem zawierającym około 900 recept z tego okresu, jest papirus Ebersa. Wymieniono tam między innymi takie rośliny jak jałowiec (polecany bywa do stosowania w artretyzmie, cukrzycy, często dodawany do mieszanek ziołowych o działaniu moczopędnym), piołun, mięta, aloes (patrz odpowiedni artykuł w naszym serwisie), mak polny (działanie przeciwzapalne, przeciwkaszlowe, uspokajające; stosowany w przypadku kaszlu, chrypki, stanów zapalnych skóry, niestrawności).

W starożytnej Grecji pojawili się rizotomowie – osoby odpowiedzialne za zbieranie i przygotowanie ziół oraz farmakopole – odpowiedzialni za przygotowywanie leków. Zioła i leki sprzedawane były w miejscach zwanych „apotheke”.

W Chinach istnieją zapiski świadczące o stosowaniu ziołolecznictwa już w II wieku p.n.e. Przybrało ono tam formę filozofii i dziś mówimy już o „medycynie chińskiej”. Z Chin pochodzą preparaty zawierające takie rośliny jak kamfora (wykazuje działanie rozgrzewające i znieczulające, najczęściej stosowana zewnętrznie przy różnego rodzaju bólach mięśniowych, stawowych), żeń-szeń (patrz odpowiedni artykuł w naszym serwisie), rabarbar (wykazuje działanie przeczyszczające, nie powinny go przyjmować osoby z chorobami nerek ze względu na zawartość szczawianów, z których mogą się odkładać złogi).