Wszyscy byśmy chcieli, aby wystarczyło tylko pobrać krew do badania i w ten sposób wykluczyć lub potwierdzić każdą chorobą. Pojawienie się w panelu badań laboratoryjnych markerów nowotworowych, wzbudziło zatem ogromne zainteresowanie. Warto wiedzieć do czego się je wykorzystuje i co oznaczają ich wyniki.

Markery nowotworowe to substancje o charakterze białek, hormonów lub enzymów, które można wykryć u osób z niektórymi chorobami nowotworowymi. Możemy je oznaczyć w surowicy krwi pacjenta (najczęściej), ale także w innych płynach ustrojowych. Stwierdzana jest nie tylko ich obecność, ale również ich ilość.

Co powinniśmy wiedzieć o markerach nowotworowych?

Prawidłowe stężenie markerów nowotworowych nie oznacza, że jesteśmy wolni od choroby nowotworowej. Dlaczego tak się dzieje?

• Markery te nie są wystarczająco czułe i specyficzne dla konkretnych nowotworów.
• Nie znamy wszystkich możliwych markerów chorób nowotworowych.
• Ich poziom w ustroju jest cechą osobniczo zmienną, zależną od wielu czynników (u jednych osób jeszcze niewykrywany metodami obrazowymi nowotwór, może objawiać się wysokimi stężeniami markerów nowotworowych, a u innych badalny już palpacyjnie guz, może nie dawać śladu wzrostu tych markerów).

Ich podwyższony poziom nie musi świadczyć o chorobie nowotworowej.

• Umiarkowane podwyższenie stężenia markerów nowotworowych spotykamy w wielu innych chorobach nienowotworowych (np. w chorobach zapalnych danego narządu). Przykładem może być alfafetoproteina (marker między innymi  nowotworów wątroby), której poziom może być podwyższony w wirusowym zapaleniu wątroby, czy w marskości wątroby.
• Jednorazowy podwyższony wynik w cale nie musi być równoznaczny z choroba nowotworową (patrz wyżej), więcej informacji przynosi natomiast systematyczny, kilkukrotny pomiar danego markera w pewnych odstępach czasu.