Życia seksualnego w całej jego złożoności i bogactwie nie da się ująć w proste reguły. Pojęcie normy także istnieje tu na nieco innych zasadach. W sferze intymności dopuszcza się bowiem dużo szerszy margines zachowań, wynikający z wzajemnych ustaleń partnerów, z ich przyzwolenia na spektrum praktyk jakie rozgrywają się za drzwiami sypialni. Oczywiście zauważalne są wpływy kultury na formowanie życia erotycznego, choć i jej świat alkowy potrafi się „oprzeć”.

Perwersje od zawsze budziły ciekawość i niepokój. Ten specyficzny sposób organizowania seksualnej aktywności na przestrzeni wieków poddawany był różnej ocenie - od milczącego, bądź jawnego przyzwolenia do patologii karanej przez prawo. Nie zmienia to faktu, że perwersje towarzyszyły ludzkości od zarania.

Perwersja, czym jest?

Nurt psychoanalityczny, który do wiedzy o perwersjach wniósł niezwykle dużo, utrzymuje pogląd, że perwersja jest strukturą psychiczną wbudowaną w osobowość. Jest zatem stała i w obszarze zachowań seksualnych niezmienna (w odróżnieniu od sporadycznych zachowań perwersyjnych wpisanych w kontekst erotycznej gry, które perwersjami nie są). Wokół tej struktury, jak wokół szkieletu organizują się wszelkie działania zmierzające do zaspokojenia popędu. Powoduje to, że osoba o skłonnościach perwersyjnych zachowania seksualne realizuje zawsze w konkretnych okolicznościach (np. ekshibicjonista wybiera konkretne miejsce i konkretną kobietę przed którą się obnaża, fetyszysta zawsze przedmiot o określonych cechach, sadysta wybraną przez siebie ofiarę itd.), wedle tego samego scenariusza (zachowanie ma stereotypowy, niezmienny przebieg) i w odpowiedzi na wewnętrzny impuls, którego nie jest w stanie opanować.

Praktyki perwersyjne mają charakter autoerotyczny (zmierzają do zaspokojenia własnego popędu), indywidualny (w jakimś sensie, każda perwersja jest unikatowa), a w skrajnych formach mogą zupełnie zdominować aktywność seksualną (tzn. osiągnięcie satysfakcji jest możliwe tylko poprzez konkretny rytuał).