Do lekarza rodzinnego zgłosił się mężczyzna, który od tygodnia leczy się w warunkach domowych na infekcję górnych dróg oddechowych (miał kaszel, katar, stany podgorączkowe, ogólne osłabienie). Nie przychodził po poradę wcześniej, gdyż nie chciał rezygnować z pracy i robić sobie zaległości.

Mężczyzna zażywał leki obniżające temperaturę: paracetamol, aspirynę, a także wapń i witaminę C. Niestety objawy jak dotąd nie ustąpiły, wręcz się nasiliły. Pojawiła się wysoka temperatura do 39°C, dreszcze, duszność, odpluwanie żółto-zielonkawej plwociny. W obliczu tych objawów lekarz dodatkowo na podstawie wykonanego zdjęcia RTG klatki piersiowej, podejrzewa zapalenie płuc. W takim przypadku chory może być nawet skierowany do szpitala.

Zapalenia płuc stanowią istotny problem dla opieki zdrowotnej, są bowiem jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji, nieobecności w pracy, a także i zgonów. Duży wpływ na wzrost wskaźników zachorowalności i umieralności z powodu zapalenia płuc, ma najpewniej zwiększająca się oporność drobnoustrojów na antybiotyki. Wynika ona w znacznym stopniu z niewłaściwie stosowanej antybiotykoterapii. Pozaszpitalne zapalenia płuc (podział na szpitalne i pozaszpitalne zapalenia płuc omówię poniżej) leczone są empirycznie (tzn. w oparciu o występujące objawy i informacje na temat najczęstszych patogenów wywołujących daną chorobę). Konieczność szybkiego wdrożenia leczenia nie pozwala bowiem na oczekiwanie na wynik badania bakteriologicznego, potwierdzającego wyhodowanie konkretnego patogenu.

Zapalenia płuc dzieli się na szpitalne i pozaszpitalne. Jest to bardzo istotny podział, gdyż wywoływać je będą inne patogeny, a co za tym idzie, inne też będzie wdrażane leczenie.