Ablacja wykonuje się w celu usunięcie z serca ogniska będącego źródłem arytmii. Operacja wykonywana jest przy pomocy specjalnej elektrody wprowadzanej do serca pacjenta.

Miejscem wprowadzenia elektrody jest tętnica lub żyła udowa (okolica pachwiny pacjenta). Kolejnym krokiem jest przeanalizowanie za pomocą komputera aktywności elektrycznej serca w celu ustalenia miejsca będącego źródłem arytmii. Po określeniu lokalizacji końcówka elektrody rozgrzewana jest prądem o częstotliwości radiowej (stąd nazwa ablacja RF – radio frequency do około 60oC. Uzyskana w ten sposób temperatura jest wystarczająca do „wypalenia” ogniska będącego źródłem arytmii. Ablacja jest zabiegiem leczniczym o bardzo wysokiej skuteczności lecz mogą po niej ponownie wystąpić zaburzenia rytmu. Jeżeli leczenie farmakologiczne zaburzeń rytmu jest nieefektywne zabieg ablacji może być powtórzony.

Zabieg ablacji wykonywany jest w pracowni elektrofizjologii w znieczuleniu miejscowym (pacjent przez cały zabieg jest przytomny. Pacjent podczas zabiegu znajduje się w pozycji leżącej. Zabieg rozpoczyna się od wprowadzenia igły (miejsce wkłucia jest wcześniej znieczulane do żyły lub tętnicy udowej. Następnie igła jest wyciągana a w jej miejscu pozostaje plastikowa elastyczna koszulka. Przez koszulkę wprowadzana jest elektroda – odbywa się to pod kontrolą obrazu RTG (rentgenowski obraz naczyń pacjenta obserwowany na monitorze. Po znalezieniu źródła arytmii końcówka elektrody jest rozgrzewana co powoduje zniszczenie arytmogennej tkanki (tkanki odpowiedzialnej za powstawanie arytmii).

Podczas zabiegu ablacji pacjent może odczuwać pieczenie lub ból w klatce piersiowej, więc otrzymuje leki przeciwbólowe (przed zabiegiem na grzbietowej powierzchni dłoni pacjenta zakładany jest wenflon – plastikowa rurka umieszczona w żyle, dzięki której możliwe jest podawanie leków drogą dożylną.

Ablacja trwa do kilku godzin. Po zabiegu przez kilka godzin należy leżeć w łóżku aby miejsce wkłucia igły wygoiło się. Ablacja jest zabiegiem o wysokiej skuteczności jednak jako zabieg inwazyjny obarczona jest pewnym ryzykiem.
Powikłania ablacji

Do najczęstszych powikłań ablacji zalicza się:

•    krwiak lub tętniak w miejscu wprowadzenia igły do naczynia;
•    powikłania zakrzepowo-zatorowe;
•    przejściowy lub trwały blok przedsionkowo-komorowy;
•    przebicie ściany naczynia lub serca, krwawienie do jamy osierdziowej.