Ryzyko zachorowania na to schorzenie dotyczy każdego; nie ma metod zapobiegania tej chorobie, ale można je skutecznie leczyć. Problem, prócz tego, że jest schorzeniem fizycznym, dotyka pacjenta również w wymiarze psychicznym, gdyż dotyczy wyglądu, a zatem i atrakcyjności w oczach innych ludzi.

Obcy element
Organizm chorego na łysienie plackowate traktuje włosy jak obcy element, który należy zniszczyć. Choć brzmi to dość nieprawdopodobnie, organizm sam atakuje i niszczy włosy. Choroba zaczyna się od małego ogniska w kształcie monety. Najpierw następuje przerzedzenie włosów w jednym miejscu, potem całkowite wyłysienie. Nie musi ono dotyczyć skóry głowy. Może pojawić się wszędzie tam, gdzie rosną włosy. Choroba ma charakter postępujący i często prowadzi do utraty włosów na całym ciele.

Rozpoznanie

Rozpoznanie łysienia plackowatego doświadczonemu dermatologowi nie nastręcza zbyt wielu problemów. Inna częstą przyczyna utraty włosów, tzw. łysienie typu męskiego zaczyna się od utraty włosów nad skroniami lub na czubku głowy. Dotyczy nawet co drugiego mężczyzny w wieku powyżej 19 lat i mimo wysiłków lekarzy i firm farmaceutycznych leczy się je bardzo trudno. Natomiast łysienie plackowate może zaatakować w każdym wieku. Dermatolodzy nie powinni mieć problemów z rozróżnieniem łysienia plackowatego od innych typów wyłysienia. Lekarz stawia diagnozę na podstawie oglądu skóry. Choremu nie koniecznie trzeba wykonywać kosztowne badania dodatkowe. Profilaktyka łysienia plackowatego w zasadzie nie istnieje. Leczenie choroby można rozpocząć zawsze. Niestety, zdarza się, że wyleczony pacjent cierpi również na łysienie typu męskiego. Wtedy mimo wyleczenia łysienia plackowatego włosy na głowie nie odrastają tam, gdzie atakuje łysienie typu męskiego.

Alergen, który leczy

Najskuteczniejszą metodą leczenia jest DCP, która polega na miejscowym podawaniu alergenu. Cechuje ją 80- 90% skuteczność. Terapia trwa około dwóch lat. Jej koszt nie jest większy niż trwającej tyle samo czasu kuracji kosmetycznymi nowościami mających przywrócić gęstą czuprynę. Podawany miejscowo alergen „uczy” organizm zaprzestania walki z włosami. Ten rodzaj leczenia może wydawać się nieco dziwny, tymczasem można nimi leczyć. Ważne jest, aby skóra zareagowała alergicznie przy pierwszym podaniu leku. Niestety, około 10% chorych nie jest podatnych na leczenie. Metoda ta nie działa na żaden inny rodzaj łysienia.

Światło i steryd

Inną metodą leczenia łysienia plackowatego jest PUVA, czyli naświetlanie skóry ultrafioletem po podaniu preparatów światłouczulających. Niestety, jest ona znacznie mniej skuteczna od DCP. Światło leczy, ale kiedy włosy zaczynają odrastać zasłaniają skórę, która dla skuteczności terapii powinna być naświetlana dalej.

Najczęściej jednak chorym na łysienie plackowate podaje się doustne lub dożylne sterydy. Ta metoda ma wiele wad. Włosy co prawda odrastają, ale potem wypadają znowu. Poza tym przyjmowanie sterydów ma wiele efektów ubocznych. W dodatku po takiej kuracji, najskuteczniejsza metoda DCP nie działa.

Niestety, nie wielu lekarzy specjalizuje się w leczeniu łysienia plackowatego. Dlatego szukajmy tych, którzy mają doświadczenie w terapii tego schorzenia.