Chorzy po zawałach serca narażeni są na różnego rodzaju powikłania. Najczęściej spotykane problemy to zaburzenia rytmu i przewodzenia, które mogą doprowadzić do śmierci pacjenta.

U ponad 92% pacjentów ze świeżym zawałem (AMI) występują komorowe skurcze przedwczesne, u 8% migotanie komór (VF), u blisko 50% zaburzenia nadkomorowe, zaś u 20-35% zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego.

Ponad połowa pacjentów z zawałem ma objawy niewydolności serca, u ok. 8% występuje wstrząs kardiogenny, a u kolejnych 10% obrzęk płuc (mechanizmem powstania jest niewydolność lewej komory i zastój krwi w płucach). Do innych ostrych powikłań zawału serca należy również dysfunkcja lub pęknięcie mięśnia brodawkowatego, nagle występująca niedomykalność zastawki mitralnej (dwudzielnej), perforacja (pęknięcie przegrody międzykomorowej) oraz pęknięcie ściany serca.

Obraz kliniczny zawału mięśnia sercowego może być powikłany poszerzeniem obszaru martwicy, odczynem osierdziowym, powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi. Do późnych powikłań zawału należy tętniak ściany lewej komory oraz zespół pozawałowy Dresslera.

Inne możliwe powikłania:
•    Zaburzenia rytmu serca
•    Niewydolność serca
•    Pęknięcie wolnej ściany serca
•    Przebudowa mięśnia sercowego (remodeling)
•    Zespół bolesnego barku (zespół ramię ręka)
•    Zator płucny
•    Pęknięcie przegrody międzykomorowej
•    Dorzut zawału
•    Tętniak pozawałowy
•    Zespół pozawałowy Dresslera
•    Udar mózgu
•    Ostra niedomykalność mitralna
•    Skrzepliny w lewej komorze, zakrzepica żył głębokich, zatory tt. obwodowych

Pęknięcie wolnej ściany serca występuje u mniej niż 1% chorych z zawałem. Występuje zwykle w ciągu pierwszych 5 dni po zawale. Pęknięcie ściany powoduje powstanie tamponady worka osierdziowego i wstrząs kardiogenny. Leczeniem jest pilna operacja naprawcza.

Pęknięcie przegrody międzykomorowej występuje u ok. 2% chorych z zawałem. Powstaje między 3. a 5. dniem po zawale. Pęknięcie przegrody powoduje powstanie znacznego przecieku między lewą a prawą komorą, co manifestuje się szybko narastającymi objawami niewydolności serca i powstaniem nowego szmeru nad sercem. Leczeniem jest pilna operacja naprawcza pękniętej przegrody.

Pęknięcie mięśnia brodawkowatego występuje u 2% chorych z zawałem. Dochodzi do niego między 2. a 10. dniem po zawale. Najczęściej pęknięciu ulega mięsień przyśrodkowy tylny. Pęknięcie mięśnia prowadzi do powstania niedomykalności zastawki mitralnej, co objawia się rozwinięciem obrzęku płuc i powstaniem szmeru nad sercem. Leczenie polega na wymianie zastawki.

Zaburzenia rytmu serca stanowią zróżnicowaną grupę powikłań. Do najczęstszych należą migotanie komór, migotanie przedsionków, bloki przedsionkowo-komorowe.

Udar mózgu występuje u ok 1% chorych po zawale. Powstaje zwykle po upływie pierwszych 48 godzin. Udar mózgu w czasie zawału serca obciążony jest znaczną śmiertelnością.

Nawrót niedokrwienia lub ponowny zawał zdarza się u 30% chorych. U chorych po przezskórnej angioplastyce wieńcowej częstość ponownego zawału spada poniżej 10%. Następuje nawrót dolegliwości bólowych w klatce piersiowej i wzrost stężenia markerów martwicy mięśnia sercowego.