Wielu rodziców nie potrafi poradzić sobie z niejadkiem. Nie jest to jednak tak trudne jak się wydaje, a użycie właściwego sposobu, konsekwencja i cierpliwość spowodują, że malec zacznie jeść i może się to stać dla niego dużą frajdą i przyjemnością.

Rozsądek

Spróbuj przez kilka dni zapisywać każdy kęs dziecka. Uwzględniaj także ilość wypitych przez nie soczków, słodzonych herbatek itd. Być może okaże się, że twój malec wcale nie jest niejadkiem! Rodzice oczekują, że ich pociechy będą zmiatać z talerzy potężne porcje, tymczasem dzieci na ogół jedzą tyle, ile potrzebują. Nie zawsze jednak robią to w rozsądnych proporcjach. Jeśli maluch wypija litr soku dziennie, warto mu go ograniczyć (na początek np. do dwóch szklanek). Wtedy nabierze apetytu na inne potrawy.

Akceptuj dziwactwa

Są dzieci, które jadają tylko kilka produktów, np. jogurt na zmianę z szynką, ewentualnie dokładnie przecedzony rosół. Inne nie tkną niczego, co jest czerwone, ma grudki albo jest na innym talerzu niż zwykle. Co gorsza, upodobania niejadków się zmieniają: potrawa, którą twój malec łaskawie tolerował, może w jednej chwili stać się paskudztwem. Choć zachowania tego typu wydają się irracjonalne, warto ustępować smykowi – oczywiście w granicach rozsądku.

Zachowaj spokój

Plucie zupką, którą przyrządzałaś dwie godziny, może doprowadzić do szału, musisz jednak panować nad emocjami. Awantury przy stole tylko pogłębią problem. Nie rób dziecku wyrzutów. Nie przesadzaj z dyscypliną. Stałe napominanie, by smyk siedział prosto, nie chlapał zupą, nie kruszył chleba itd., odbiera apetyt.

Nie zmuszaj i nie przeciągaj

Nie ma sensu katować malca kalafiorem, jeśli szczerze go nie cierpi. Nawet dorośli odmawiają jedzenia potraw, które im nie smakują. Nie można także zmuszać malca, by zjadł więcej, niż jest w stanie, ani przez godzinę stać nad nim, by tylko skończył zupę. Lepiej dać dziecku około 20 minut na zjedzenie obiadu, a potem pozwolić mu odejść od stołu. Nawet gdyby w tym czasie niczego nie tknęło (ale potem nie pozwól na przekąski, bo nici z kolacji).

Pamiętaj, że je się oczami

Staraj się, by jedzenie maluszka wyglądało apetycznie. Przygotowanie maleńkich tartinek czy szaszłyka z owoców nie zajmuje więcej czasu niż przyrządzenie kanapki. Warto uatrakcyjniać nawet najprostsze posiłki. Może twój malec zje warzywa, jeśli pokroisz je w słupki i podasz w miseczce dip, w którym można je moczyć? Kolorowy makaron jest smaczniejszy niż zwykły, tak jak ziemniaczki uformowane łyżką do lodów. Na niektóre dzieci świetnie działa też zmiana nazwy nielubianej albo nowej potrawy. Brokuły mogą nie wzbudzić zachwytu, „drzewka” mają szansę. A jajecznicę zamiast szczypiorkiem posypcie „konfetti”.

Pozwól decydować

Zdarza się, że dziecko wybrzydza przy jedzeniu, bo to jedyna okazja, kiedy może o czymś decydować. Pozwól mu wybierać to, na co ma ochotę. Daj mu jednak ograniczony wybór: „Chcesz płatki czy bułeczkę z miodem?”.

Nakładaj małe porcje

Góra ziemniaków, piramida klopsów, a do tego kopa surówki to stanowczo za dużo dla dziecka. Widok takiego pełnego talerza może mu skutecznie odebrać apetyt.

Gotujcie razem

Coś, co malec zrobi własnymi rękami, będzie mu smakować bardziej. Nawet półtoraroczny brzdąc może „pomagać” w kuchni, chociaż ta pomoc polega głównie na przeszkadzaniu. A dwu-, trzylatek z łatwością stanie się małym kuchcikiem.

Daj się wyszaleć

Chodź z dzieckiem na spacery, zachęcaj je do biegania, podskoków czy jeżdżenia na rowerze. Ruch sprawi, że smyk zmęczy się i zgłodnieje. A świeże powietrze doskonale zaostrzy jego apetyt.