Skoki do wody na główkę bez znajomości akwenu to wciąż powtarzający się w czasie wakacji problem. Skoki takie zazwyczaj kończą się bardzo źle.

Obrażenia, do których dochodzi w wyniku skoku „na główkę” w zbyt płytkiej wodzie są najczęściej równoznaczne ze spędzeniem reszty życia w łóżku. W pełni świadomy pacjent nie ma władzy w kończynach i nie jest w stanie wykonywać samodzielnie żadnych czynności. Według statystyk, co roku taki skok kończy się kalectwem dla co najmniej 400 osób.

Bezcenny rdzeń

Kręgosłup to genialna konstrukcja stanowiąca podporę dla całego ciała oraz ochronę rdzenia kręgowego. Rdzeń to galaretowata struktura zawieszona w płynie i otoczona workiem oponowym. Ma kształt grubego sznura o przeciętnej średnicy 1 cm i długości około 41-45 cm. Chronią go nieduże kości w kształcie kręgów z otworem w środku. Znajdujący się w środku rdzeń przekazuje płynące z mózgu informacje, dzięki którym możemy poruszać rękami i nogami, czujemy dotyk, temperaturę i ból oraz panujemy nad czynnościami fizjologicznymi.

Bezradna medycyna

Mniej więcej połowa urazów kręgosłupa związanych ze skokami do wody kończy się uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Nie znaczy to, że musi on zostać przerwany jak po przecięciu nożyczkami. - W wyniku urazu kręgów dochodzi do ucisku na rdzeń i to może spowodować obumarcie obecnych tam komórek. Niestety, medycyna nie radzi sobie z tym problemem. Nie potrafi zmusić do pracy obumarłych komórek, co oznacza, że paraliż jest nieodwracalny.

Skok bez głowy

Konsekwencje uszkodzenia rdzenia kręgowego zależą od miejsca urazu. Im bliżej głowy tym gorzej. Może nawet zdarzyć się, że przestaną pracować mięśnie układu oddechowego i pacjent nie będzie w stanie sam oddychać. Jeśli do urazu dojdzie poniżej klatki piersiowej, sparaliżowane mogą zostać tylko nogi. Niestety, przy skokach do wody uraz dotyczy przede wszystkim odcinka szyjnego. Przy bardzo dużym szczęściu podczas niefortunnego skoku może dojść tylko do wstrząśnienia rdzenia, co skutkuje trwającym kilka sekund paraliżem.

Niebezpieczne złamanie

Część wypadków związanych ze skokami do wody kończy się złamaniem kręgosłupa bez uszkodzenia rdzenia kręgowego. Pacjent może poruszać kończynami, ale odczuwa ból w kręgosłupie. Leczenie to w najlepszym wypadku noszony przez około 3 miesiące gorset. Często jednak konieczna jest operacja usztywniająca kręgosłup śrubami i prętami lub wszczepienie implantu. Złamany kręgosłup może uszkodzić rdzeń, nawet jeśli pozostał on nienaruszony w trakcie niefortunnego skoku. Dlatego po nieszczęśliwym skoku do wody, mimo że ofiara porusza rękoma i nogami, ze względu na ryzyko uszkodzenia rdzenia konieczne jest usztywnienie miejsca złamania. Pamiętajmy, że po niefortunnym skoku konieczne jest natychmiastowe założenie kołnierza chirurgicznego, który uniemożliwi uszkodzenie rdzenia.

Pierwsza pomoc – usztywnij skoczka

Jeśli będziemy świadkami tragicznego skoku do wody, powinniśmy natychmiast wyciągnąć poszkodowanego na brzeg i zadzwonić po karetkę pogotowia.

Jeżeli złamał sobie kręgosłup, ale nie uszkodził rdzenia kręgowego będzie w stanie sam wyjść z wody. Poszkodowany musi czekać na karetkę w pozycji leżącej. Ponieważ złamany kręgosłup może uszkodzić rdzeń najlepiej obłożyć po bokach szyję ofiary ubraniami i pilnować, aby nie poruszała głową. W przypadku, gdy amator skoków do wody topił się i stracił przytomność, sprawdź czy poszkodowany oddycha. Odchyl głowę poszkodowanego do tyłu i słuchem (zbliż swoje ucho do ust poszkodowanego i postaraj się usłyszeć szmer wydychanego powietrza) oraz jednocześnie wzrokiem (obserwuj, czy klatka piersiowa poszkodowanego się unosi) oceń przez 10 sekund oddech poszkodowanego. Jeśli poszkodowany nie oddycha rozpocznij sztuczne oddychanie oraz uciskanie klatki piersiowej. Wykonuj naprzemiennie 2 wdechy (zatykaj nos poszkodowanego i obejmując szczelnie swoimi ustami usta ratowanego wdmuchuj mu powietrze) i 30 ucisków w centralnym punkcie klatki piersiowej (na przecięciu się linii sutków i mostka).