Kolejny stresujący dzień w pracy zakończony. Czas na relaks, gdy nagle dopada cię infekcja. A to dlatego, że wykonując obowiązki zawodowe zużywamy niepotrzebnie zbyt dużo energii - tłumaczą psychologowie.

Stres zawodowy nie jest czynnikiem będącym jedyną przyczyną choroby. Może jednak przyspieszać bądź modyfikować, czy też nasilać wystąpienie różnych problemów zdrowotnych - przede wszystkim układu sercowo-naczyniowego, układu ruchu, układu pokarmowego (choroba wrzodowa), wzmożonego napięcia niektórych grup mięśni (np. mięśni karku, szyi lub kończyn) połączonego z ruchami mimowolnymi (niezależnymi od woli człowieka), w skrajnych wypadkach depresji.

Bodziec czy reakcja

Stres towarzyszy nam przez całe życie aż od narodzin i bez jego codziennej dawki nie moglibyśmy prawidłowo funkcjonować. W miarę dorastania uczymy się sobie z nim radzić. Zdarza się jednak, że praca zawodowa staje się przyczyną chronicznego stresu. Nasza reakcja na ten stres zależy od indywidualnych cech charakteru. Dla jednych będzie to rodzaj wręcz przyjemnych emocji stymulujących do działania. Pracownicy telewizji, którzy pokazują się na wizji, często twierdzą, że lubią ten rodzaj stresu, który towarzyszy każdemu tzw. „wejściu na żywo.” Dla innych będzie to odczucie tak nieprzyjemne, że towarzyszyć mu może strach przed pójściem do pracy.

Stresujący zawód

W czasie pewnych amerykańskich badań przebadane 200 różnych zawodów. Oceniano 21 elementów decydujących o stresie, takich jak presję czasu, konieczną precyzję, zagrożenie życia, konieczność spotykania się z ludźmi oraz liczbę przepracowanych godzin. Okazało się, że najbardziej stresującą profesję mają strażacy. Na dalszych miejscach znaleźli się menedżerowie wysokiego szczebla, taksówkarze, chirurdzy i policjanci, piloci samolotów pasażerskich, oficerowie drogówki, specjaliści PR i pracownicy agencji reklamowej. Jednak nie ma wyczerpujących badań pozwalających stwierdzić, który zawód jest najbardziej stresujący. Na pewno będą to zawody wymagające ciągłego podejmowania decyzji, a więc menadżerowie i lekarze. Druga grupa to pracownicy zmuszeni do ciągłych kontaktów z innymi ludźmi, np. nauczyciele, psychologowie czy pedagodzy, dla których stresująca może być świadomość konieczności pomagania innym. Trzecia grupa to służby mundurowe: policja, wojsko, straż pożarna, zawody które w codziennej pracy narażone są na doświadczenia traumatyczne. Czwartą grupę stanowią górnicy oraz osoby związane z sektorem budowlanym, gdzie ryzyko wypadku jest bardzo duże, a także osoby, od których zależy bezpieczeństwo publiczne (kierowcy zawodowi, operatorzy urządzeń).