Wypadanie płatka lub płatków zastawki dwudzielnej to dość częsta przyczyna wad zastawkowych w wieku dorosłym. Schorzenie charakteryzuje się uwypuklaniem jednego lub obu płatków zastawki dwudzielnej do lewego przedsionka podczas skurczu komór.

W większości przypadków zespół Barlowa jest klinicznie i hemodynamicznie nieistotna. Rzadziej zespół Barlowa prowadzi do niedomykalności zastawki mitralnej (dwudzielnej i dolegliwości).
Przyczyny występowania zespołu Barlowa

•    wada wrodzona, często jako wynik zespołu Marfana;
•    wada nabyta, np. powstała w wyniku dysfunkcji mięśnia brodawkowatego po zawale mięśnia sercowego lub niejasnego pochodzenia zmiana śluzakowata na płatku zastawki.

Objawy kliniczne zespołu Barlowa

U większości pacjentów z zespołem wypadania płatka zastawki dwudzielnej przebieg jest bezobjawowy; u niewielkiej liczby chorych mogą wystąpić następujące objawy:

•    zawroty głowy, kołatanie serca, utraty przytomności (objawy te są wynikiem zaburzeń rytmu - najczęściej dodatkowych skurczów komorowych;
•    dolegliwości przypominające ból dławicowy.

Rozpoznanie zespołu Barlowa

Badania wykonywane w celu rozpoznania zespołu wypadania płatki zastawki dwudzielnej:

•    ECHO serca (widoczna jest fala niedomykalności w kolorowym dopplerze i tzw. efekt hamaka);
•    EKG - najczęściej prawidłowy, ale mogą być widoczne zaburzenia repolaryzacji;
•    osłuchując pacjenta lekarz stwierdza klik mezosystoliczny.

Leczenie zespołu Barlowa

Leczeniem zespołu Barlowa powinni być objęci tylko i wyłącznie pacjenci, u których występują kliniczne objawy (zaburzenia rytmu, bóle wieńcowe). Stosowane są wtedy leki z grupy beta-adrenolitycznych. Pacjenci z istotną dla prawidłowej funkcji serca wadą powinni być operowani.