Herbata zielona

Choć przyjmuje się, że herbata zielona jest najstarszym napojem świata (jej historia sięga aż 2700 roku p.n.e.), to w Europie pojawiła się dopiero u progu XVII wieku. Początkowo dostępna była przede wszystkim w aptekach, jako środek przeciwko rozstrojowi żołądka, wzdęciom oraz jako lek przeciwgośćcowy. Choć używana jako środek leczniczy, nie zdobyła popularności. To wszystko za sprawą Anglików, którzy „zalali” cały kontynent herbatą czarną (sfermentowaną), w wyniku czego jej zielona odmiana popadła w niełaskę.

Do niedawna wszystkie naukowe opracowania na temat zielonej herbaty pochodziły z Chin lub z Japonii, gdzie jest ona bardzo wysoko ceniona, za swoje liczne właściwości zdrowotne. Od ponad tysiąca lat jest tam używana w leczeniu m.in. zaburzeń trawiennych, rozstrojów żołądka, bólów głowy, kłopotów ze wzrokiem, czy zatruć alkoholowych. Na szczęście wraz ze wzrostem świadomości o zdrowym odżywianiu, zielona herbata zaczęła nabywać większego znaczenia również w Europie. Jej spożycie w Niemczech, Francji, Włoszech i Anglii w ciągu ostatnich lat wzrosło aż trzykrotnie.

Napar z zielonej herbaty zawiera liczne witaminy: A, B, B2, B6, C, E, K, PP oraz wiele minerałów i mikroelementów (żelazo, sód, wapń, potas, cynk), które są bardzo istotne dla naszego organizmu. Zawiera także fluor, który wzmacnia kości i chroni zęby przed próchnicą. Udowodniono także, że dzięki zawartości polifenolu EGCG, wypicie dwóch filiżanek zielonej herbaty dziennie, ma znaczący wpływ na zapobieganie choroby Alzheimera. Jak również dzięki obniżeniu poziomu „złego” cholesterolu: chroni serce, przeciwdziała miażdżycy oraz obniża ciśnienie.

Zielona herbata jest także źródłem L-teaniny, niebiałkowego aminokwasu, który zyskuje na popularności jako alternatywa dla środków uspokajających i relaksujących. Zmniejsza stres i niepokój oraz stabilizuje nastrój osób pijących zieloną herbatę.