Kasztanowiec zwyczajny

Gatunek drzewa pochodzący z Półwyspu Bałkańskiego, uprawiany również w Polsce. Do surowców leczniczych wykorzystuje się niedojrzałe owoce, nasiona otrzymane z dojrzałych owoców, korę, liście oraz kwiaty. Nasiona kasztanowca zawierają escynę, pochodne kumaryny, flawonoidy, kwasy polifenolowe, garbniki. Przypisuje się mu działanie wzmacniające naczynia, przeciwzapalne, przeciwobrzękowe, zatrzymujące krwawienia. Wykorzystywany jest przy urazach jako prewencja pękania naczyń, zmniejszenie obrzęków; w stanach zapalnych żył i żylakach odbytu; działanie przeciwzapalne w przewodzie pokarmowym, regulujące rozwój flory bakteryjnej; polecany w nieżycie żołądka, biegunkach, przy braku łaknienia, w stanach skurczowych jelit; w oparzeniach, odmrożeniach, zapaleniach ścięgien. Nie można stosować preparatów kasztanowca w ostrej niewydolności nerek i w okresie ciąży.

Rumianek pospolity

Pospolicie występujący w Europie gatunek w stanie dzikim. Uprawiany jest także jako roślina lecznicza. Substancjami czynnymi w rumianku są: azulen, flawonoidy, goryczka, kwasy organiczne, substancje śluzowe. Przypisuje się mu działanie przeciwzapalne, rozkurczowe, wiatropędne. Używany w leczeniu nieżytu żołądka i jelit, w zaburzeniach czynnościowych przewodu pokarmowego, w przypadku dolegliwości żołądkowych pierwszego okresu ciąży, przy braku łaknienia, zaburzeniach trawienia, w przypadku wzdęć, kolek, bólów spowodowanych infekcjami dróg moczowych; zewnętrznie na skórę jako środek pomocny w leczeniu stanów zapalnych, ran, owrzodzeń, oparzeń słonecznych; w leczeniu stanów zapalnych gardła, zatok obocznych nosa; w zapaleniach spojówek, rogówki. Olejku z rumianku nie powinny stosować kobiety w ciąży.