U podstaw patologicznego kupowania leżą silne, utrwalone mechanizmy (w głębszych warstwach psychicznych, często nieświadome). Pacjenci nie są w stanie sami sobie z nimi poradzić. Konieczna jest pomoc specjalisty. Obecnie najczęściej stosowaną metodą terapii tego zaburzenia, jest terapia kognitywna (poznawcza). Zakłada ona, że to jak sobie radzimy ze światem, zależy od tego jak go interpretujemy (czyli jaki budujemy w sobie obraz otaczającej rzeczywistości). Interpretacje te czasem nabierają charakteru błędnych przekonań (np. „jestem życiową fajtłapą”, „nie jestem w stanie niczego osiągnąć”, „wszyscy wokół są mi nieprzychylni”). Terapeuci opierający się o ten model współpracy z pacjentem uważają, że jest możliwa zmiana takich błędnych schematów postrzegania, w celu załagodzenia objawów oraz wypracowanie strategii radzenia sobie w różnych sytuacjach.

Zakupoholizm może dotyczyć także mnie?

Poniżej kilka pytań, które rzucą światło na Twoje podejście do zakupów:

• odczuwam często potrzebę nabywania różnych przedmiotów?
• robienie zakupów zawsze poprawia mi nastrój i sprawia, że podnoszę swoją samoocenę?
• często nabywam rzeczy, których później nie używam?
• kiedy mam przypływ gotówki, to od razu udaję się na zakupy?
• kupuję rzeczy, na które mnie często nie stać, mam z tego powodu kłopoty finansowe?
• jestem w stanie kupić jakąś zupełnie nieprzydatną rzecz tylko dlatego, że była przeceniona?
• po zakupieniu dużej ilości rzeczy mam wyrzuty sumienia i czuję dyskomfort psychiczny?
• nie potrafię sobie odmówić zakupienia rzeczy, która mi wpadła w oko?

Jeśli na większość odpowiedziałaś/łeś twierdząco, to wskazana byłaby rozmowa z psychologiem bądź psychoterapeutą, w celu rozeznania w skali problemu.